Anılar defterinde gül yaprağı
Gibi unutuldum kurudum
Başıma düşmüş sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kimbilir, rüzgârlı eteklerinle
Kimbilir hangi iklimdesin, ben
Sensiz bu sessizlikle
Deli gibiyim sensiz
Bu sessizlikle
Ayrılıkla başım belada
Gözlerini çevir gözlerime
Yoksa sensiz bu sessizlikle
Deliler gibiyim
Sensiz bu sessizlikle
Kayıt Tarihi : 5.2.2002 09:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Ara sıra uğrayıp hem kitabın, hem de yaprağın hatırını sormalı...
Allah taksiratlarını affetsin amin!
Deliler gibiyim...
Ruhu şad olsun....
Zarifoğlu'nun en güzel şiiri desek, sadece bu şiiri yazıp diğerlerini yazmasaydi da yine aynı Zarifoğlu olurdu desek abartmayız sanirim .
Sade yalın ,basit bir anlatım ama belli ki yazarken ağlamış şair . Şiirin duygu ikliminde hep kalıyor olmamızın nedeni bu olsa gerek.
20.02.2020 - 23:56 da böyle bir yorumda bulunmuştum .
Belki de ,bir rüyaya hasrettir şairler. Buzdağının görünmeyen kısmından , buzdağının kendisine yazabilmek için şiirlerini.
Belki de Zehra hiç olmamıştı .
Aşk , rüya ile gelmişti kalbe.
__
Şimdi ise ; Seven sevdiğine kavuşmayı istemez . Kavuşunca bilir ki , muhabbet ateşi yakmaz. Deli gibi olmayı ,kavuşmaya tercih eder.
Allah'ın rahmeti üzerine olsun zarif ve güzel şair
TÜM YORUMLAR (75)