Bilgin Çabuk Şiirleri - Şair Bilgin Çabuk

Can benim,düş benim,ellere ne ki,
Ser benim,sır benim ah şu dilde ki.
Sende benim gibi sev,öyle bir sev ki,
Bu aşkı duyanlar,bizi kıskansın.

Can benim,aşk benim,ellere ne ki,

Bu akrep yelkovanı yakalar birgün,
Sırayla ömrün önünden geçen bizmiyiz?
Herkes dönmedolaba binecek birgün,
Acaba dünya durdu da,dönen bizmiyiz?

Nice insanlar bir bir,geldi geçtide,

Bu gece,gönlümde,kıydım nikahı,
Gözümden akan yaş,şahidim olsun.
İster sende ağla,istersen övün,
Biraz önce başladı,gelinsiz düğün.

Davetsiz gelen üç beş dostumun,

Bu kaçıncı aşık oluşum..

İhtilalin başladi yüreğimde,
İçimde,sokağa çıkma yasağı.
Her köşeme mıhlanmış bir sen.

Çerini çöpünü,ipini sapını,
Al ve git,sana kapımı kapatıyorum.
Yerini yurdunu,evini barkını,
Kaybettin bende.Hainsin.

Eşini dostunu ve konu komşunu,

Bu ne sefil bir hayat,
Bu ne ahmakça yarış.
Vakit nerde dolacak,
Nerde beklenen varış.

Tazı,tavşan da koşar,

Eğer terkettiysen sünneti,farzı,
Bitmiş demektir sende,imanın şarzı.
Mevla birgün yeniden yaratır arzı,
Ölümde birgün biter,kurulur mahşer.

Elinde amelin,yüzünde güneş,

Nereye saklandınız,hangi köşeye,
Sırayla saydınızmı? ebe benmiyim?
Belkide bindiler çoktan gemiye,
Gidenler dönmüyor,hiç bilmezmiyim.

Zamanı sonundan sarsak geriye,

Ağaçlar dikerler,çamlı,meşeli,
Dalına üşüşen kuşlar neşeli.
İnsanlar ölene toprak eşeli,
Başında bekliyor mezar taşları.

Ellerde kürekle yapılan yarış,

Bütün meyhaneler benim için yapıldı,
Sakinin bardağa doldurduğu mey benim.
Kah şerefe kaldırıldı, kah şerefsiz anıldı,
Sarhoşun sofrasında unutulan zan benim.

Cepheler kurduruldu, siperler kazdırıldı,