Ey hasrete renk veren, karanlık!
Aydınlığı sinemde tutan varlık.
Gün, geceye dalınca, etraf çok darlık.
Sevdalı yürekte, an meselesi ayrılık.
Hangi tende tuval olmuş, ağlayan yalnızlık?
Ruhumda bir feryat, kem gözlerde arsızlık.
Bir bahar isterim, dört mevsim kalsın.
Hazanı ruhumdan, her zaman kovsun.
Bir sevda isterim, ömrümü alsın.
Yeter ki; aklımdan, maziyi kovsun.
Hicran dolu günler, vuslatta solsun.
Bir Ayrılık Hikayesi
Kardelenin güneşe aldanıp, güvendiği gibi,
Tüm benliğimle sana inanmak, kanmak istedim.
Yüreğimde renk renk, kelebekler uçurdum.
Maviyi seninle acayip, sevdim.
İyi gelirsin diye, seni ruhuma sardım.
Kanayan yüreğime, ısırgan otu bastın.
İyi gelirim diye, beni ruhuna sardım.
Kanayan yüreğine, erguvan notu astım.
Beynimi tırmalayıp durma, hüzün!
Benim adım bahar, değil ki güzün.
Benliğimi okşayıp durma, hüzün!
Ben, üzülecek kadın değilim!
Git başımdan hak edende var, ol.
Hazanda bir oraya, bir buraya savrulurken yapraklar,
Benliğim öfke tufanında, amansız düşüncelerde,
Hicran matemin de notalar icat eder oldu.
Çaresizliğim içimde kıvranırken, aşka tutulmuş kalbimde,
Bin, bir çeşit tarifsiz acılar barındırıyorken,
Üryan bedenime, gözlerin neşter.
Şimdi otopside, aşk kan döküyor.
Hüsran kaderime, sözlerin neşter.
Şimdi otopside, aşk kan döküyor...
Güller kezzap gibi, kül olup yanar.
Aşkının Renginde Güneş Doğar
Kalbinden söylersen, sol yanım duyar.
Aşkının renginde, güneş doğar.
Gönülden söylersen, kalp ritmim uyar.
Aşkının renginde , güneş doğar.
İlkbahar kış olur, canım sevgilim.
Mazimiz dert olur, gamlı hicranda.
Vuslat kayıp olur, canım sevgilim.
Mevsimler hiç olur, kabus hüsranda.
Güzelim anılar, unutulur mu?
Geceden kalma vedaya,
Sabahın ilk ışıklarında,
Duygular zom, acılar sevdaya,
Delicesine bağlı, gündüzün karanlığında,
Sanki ; çığlık çığlık, yalvarıyordu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!