Kapat kapıları yüzüme sertçe ve git
Korkma üzülürüm diye ben gülmeye yabancı
Utanma, sıkılma, gücenmem sana
Sanma seni sevmekten yoruldum
Bırak öyle kalsın eski aşkım
O eski ben değilim artık
Eser yok eskilerden bende
Kırılsa da yüreğim birşeylere
Canımın acısını hissetmiyorum
Saçlarıma serpilmiş karlar
Sakallarıma da düşmüş aklar
Birazda bana versen ondan
Bir hafta yada olmadı bir gün
Takmasam kafaya hiçbir şeyi
Böyle içmişim gibi gezsem
Umursamasam yağan karı
Doğan güneşi, karı fırtınayı
Açmısın diye sormadı kimse
Gariban kaderine terk edilmişti
Zengin gününü gün ederken
Fakir bu günü atlatma peşindeydi
Birisi kahkaha atıyordu fütursuzca
Diğeri ise gözyaşlarını siliyordu
Gidişlerin hep vardı bizden
Dönüşlerin olmadı kendimize
Bakışların vardı giderken
O son bakışlar,
Sanki kal dememi beklerdin
Bende kal, bizde kal dememi
Biliyorum dostum
İçinden birşeyler eksildi
Sanki bir yanın yok gibi
Canın yanıyor çok ama çok
Seni baya üzecek
Onun yokluğu zor olacak
Biliyor musun eğer bir gün
Karşılaşırsak bir yerlerde
Bana uzaktan bakışını
Ve gözlerindeki pişmanlığı
Alaycı gülüşlerimle reddedeceğim
İçine kor gibi ateş düştüğünde
Sensiz burda zaman geçmiyor
Kuşlar eskisi gibi ötmüyor
Yada ötüyorsa da duymuyorum
Güneş havada mı bilemiyorum
Gözlerim kurumuyor sensiz
Sensiz burda vakit geçmiyor
Ben solmadan hemen şimdi gel
Kuruyup dökülmeden gel
Geç olmadan ve geç kalmadan
Gözyaşlarım kurumadan hemen önce
Yıkılmadan, yere düşüp kalmadan
Aşka olan inancımı yitirmeden
Kalp hüzünle dolar her akşam
Gözler semaya bakar
Bekleyişler artar ardı ardına
Ne gelen olur yollarda
Ne de dalgınlıklar son bulur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!