Benim bir kalemim var, birde kalemi benle tanıştıran
İkimizin arasında bir bağ kuran bir kalbim var
Yalnız zamanlarım, arada hayal kırıklıklarım
Düşlerim var kendi başıma kurduğum
Mis gibi hayallerim var olmayacak olsa bile
Ha birde kıyamadığım, doyamadığım, canımın parçası
Ben aşka olan inancımı,
Seni tanıdıktan sonra kaybettim.
Önceleri belkiler vardı,
Aşk diye bir şeyin belkisi,
Varmıdır acabanın belkisi,
Ya da deneyince olur belkisi,
Seninle aynı şehirdeyiz
Döndüğüm köşede sen
Baktığım her yerde yine sen
Hicap duysam da
Seninle aynı şehirde olmaktan
Yinede utanıyorum
Dik babam güçlü babam benim
Eğilmez babam, bükülmez babam
İçinden ağlayan ama
Dışında güçlü babam
Arkamdaki dayanağım benim
Cesaretin ne olduğunu öğrendiğim
Dışarı da gül sümbül vardı
Benim baharım sende kaldı
İçimde yangınlar beni aldı
Bana yaptıkların kar mı kaldı
Kar mı kaldı sana oy oy oy...
Bahar gelmiş senin neyine
Çiçek açmış gönül seyrine
Girmemişse kimse gönlüne
Yanına kalır bütün bu çile
Oysa bahar bir hoştu
Herkes unuttu beni
Yola çıktıklarım da
Yoldan topladıklarım da unuttu
Düşmesin diye elimi uzattıklarım
Düşüp yerden kaldırdıklarım
Unuttu beni herkes
Kime güvensem, inansam o kırdı beni
Hani çok severdin, bi sorsaydın bari
En çokta ben severdim yemin olsun ki
Madem çok özledin, dön artık geri
Dön artık geri
Çekip gidesim var bazen
Bilmediğim ücra yerlere
Beni hiç tanımayanların olduğu yere
Yeniden başlayasım var hayata
Bir çizgi çekip öncelere
Yeni başlangıçlarla, yeni yüzlerle
Yanımda olman birşey değiştirmemişti
Aklımda olan sen değildin
Belki sen benle çok mutluydun
Ama ben mutlu değildim
Hiç bir zaman da olamadım
Ben sana aşık değildim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!