Kimse dolduramadı yerini
Kimse sen kadar iz koyamadı
Sen kadar olamadılar hiç.
İçimde dışımda,
Hiç kimseyi sen gibi sevmedim,
Sevemedim, senden sonra da kimseyi.
Yüreğim pek
Gönlüm seninleydi
Vur dedim feleğe
Bir kez daha vur
Bunca vurmuşluğun varken
Bir daha vursan ne çıkar ki
Yıl 1922;
Ümitler karamsar,
Bekleyişler donuk,
Ülke işgal altında.
Herkes payını almış kendince.
Kağıtlar planlarla dolmuş,
Bugün başım çok ağrıyor
Çok yorgunum sanki
Sokağa çıkasım yok
Telefonum kapalı ama
Geceden mi kapandı lanet olası
Fişe takamayacak gibiyim
Uçup gidince ait olduğun yuvadan
Dönersin sandım tekrar geriye
Öyle görmüştüm ,öyle öğrenmiştim
Kuşlar ait olduğu yere dönerdi hep
Seninse dönerdi ,değilse senin olmamıştı
Sen dönmedin yuvana beyaz güvercinim
Sen uzak olmak nedir bilir misin?
Umutlarına bir adım kala yeniden uzaklaşmayı,
Tam oldu bu defa dediğin her defasında,
Hayallerinden tekrar uzaklaşmayı bilir misin?
Ve o hayallerin hepsinde sadece sana kalan,
Hayal kırıklıklarının, gölgesinde uzanıp,
Bir daha, düşer miyim bu tuzağa
Sever miyim bir daha, yeni baştan
İster miyim, sen gibisini tekrardan
Yeniden başlayıp, ağlar mıyım tekrar
Yıllarımı bir vefasız için, hiç eder miyim
Bir defa düşmeye gör
Yediğin tekmeler bitmez
İlk sevdiklerin vurur,
Ve seviyorum seni diyenler.
Sanma ki düşünce kaldıran,
Elinden tutan olur
Bugün biri daha öldü
Bir çiçek daha soldu
Bir çınar daha devrildi
Kimileri ağladı sızlandı
Kimilerinin ise hikayeleri,
Yarım yamalak kaldı
Yok diyor Sezen Abla
Bir kedim bile yok diyor
Benim var
Bir kedim var benim
Bir bakışı var ki
Sorma gitsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!