Ben Sana Tutunarak Düştüm

Ben Sana Tutunarak Düştüm

Suretin yıksa da düşlerimi,
Ben seni yıkıntıların içinde sevdim.
Adını bilmedim, bilmek de istemedim—
Çünkü sana hiçbir kelime yetmezdi.
Bir bakışın, yüreğimde on yıllık yangın
Ve ben o yangında çocukluğumu kaybettim.

Sana sarılmak değildi özlemim
Sana benzeyen sessizliklerde kaybolmaktı niyetim
Bir sözün geçseydi kalbimin kıyısından,
Belki kırılmazdım bu kadar.
Ama kırıldım…
Ve sen duymadın.

Bir duvar kadar sessiz,
Bir mezar kadar içine kapanıktım
Ama seninle gülümseyen bir gökyüzüydüm ben
Ne zaman içim daralsa,
Senin hayaline sığınarak
Bütün karanlıklarıma mum diktim.

Ben seni
Görmeden seven bir adamım.
Dudaklarımda senin adını değil,
Kalbimde sana benzeyen bir dua taşıdım
Ve her gece
Bir ismini bile bilmediğim kadın için
Allah’a şükrettim.

Sana yazılan her şiir
Aslında biraz da benim kanımdan sızdı
Ben seni sevdikçe
Bir tarafım ölmeyi öğrendi.
Ve yaşamak…
Ancak seni düşününce anlam kazandı.

Sen hiç bilmiyorsun…
Ama ben her gece seninle konuştum
Uyurken bile içim sana döküldü
Senin sustuğun yerlerde
Ben seni duymayı öğrendim
Ve anladım ki, bazı aşklar anlatılmaz—
Çünkü anlatmak, onu eksiltir.

Gözlerine bir gün rastlarsam
Ben içimde ölen bütün kelimeleri sustururum
Çünkü senin varlığın,
Zaten en büyük şiirdir bana.
Ben seni yazmadım—
Ben seni yaşadım…
Ve bu hayat, seninle sustuğum en uzun cümledir.

Artık sana dair ne varsa
Kalbimde mühürlü bir kitap gibi saklı
Kimse açamaz…
Kimse okuyamaz…
Çünkü seni ben bile anlatamıyorum artık

Ve şimdi, son kez bil ki:

Ben sana tutunarak düştüm,
Ama seni düşmeden önce de seviyordum.

Mehmet Bildir