Bekir Dalkıç Şiirleri - Şair Bekir Dalkıç

Dost yok mu dost?
Dost yok mu aranızda?
Çok acıktım, gurulduyor yüreğim midem ile birlikte.
Yalnızım çok.
Yok mu karışık bir tost?
Ekmek arası sıcacık bir kalp isterim.

Boşver, herşey hikaye.
Yaşamak üç günlük anı,
Yat, kalk, ye, iç, seviş ve uyu.
Herkesin imandan önce para olmuş imanı,
Herkes kendi masalının kahramanı,
Kendi denizinin limanı.

Öyle basit şeyler isteme benden gülüm,
Mesela üzüm zamanı üzüm, kiraz zamanı kiraz.
Acaba en ulaşılmaz şey nedir sence?
Düşün biraz.

Ben yoktan geldim, geçtim yokluktan.

Yüreğim bir fare olsa, sıcacık atsa dursa senin için,
Yerde yada omzunda,
Yinede ezer misin acaba?
Saçlarım çiçek çiçek, kollarım salkım saçak, ellerim yaprak.
Bahçende ağaç olsam, misal bir incir ağacı.

Sokaklar iyice ısındı azizim,
Çarşıya, pazara çıkılacak gibi değil bu günlerde.
Neyi tutsan elini yakıyor,
Hangi etikete baksan gözünü yakıyor,
Elini cebine atıyorsun elin boşa çıkıyor,
Yürüyorsun yorgunluk, duruyorsun bir ağırlık çöküyor üzerine.

Eeh ekmek ah!
Yine boğazıma dizdiler seni.
Midemdi cennetin, evin, sen.
Yazık!
Dişlerim mi ezdiler seni?..

Ekmek yok ekmek ekmek!
Etimizden başka et yok, ekmek yok.
Bir isyana binbir yumruk, binbir tekme, binbir ok.
Yok.
Oysa ben de istiyorum gitmek, öyle koşa koşa bu şehirleri terketmek.
Nereye varsan aynı çark, aynı yokluk, aynı bok.

Benim kalbim ne denizde balık, ne gölde balık,
Pis bir dere var göğsümde, öyle yosunlu, öyle bulanık.
Benim derem temizdi aslında, kalbim tertemizdi
Atık sularını suyuma salmasalar.
Bizi kendine bağlıyorlar, kaçınılmaz kılıyorlar.
Bizi aç bırakıyor, hasta ediyor, öldürüyor o,

En saf ifadesini bulmak için insanların yüzlerindeki,
Deliler gibi ararcasına bakıyorum bakıyorum gözlerine.
Hem de köşe bucak.
Yürüyorum çıplak ayaklarım gibi çıplak yüreğim.
Belki bulurum diye bir dağın zirvesinde.
Çıkıyorum çıkıyorum kalmasada dermanım dizlerimde.

Azalıyoruz tek tek, hani belki farkında değilsindir pek.
Nereye kadar böyle hep yokluk,
diyorlar ki yetin,
Tükeniyor nesli onurun ve haysiyetin.
Eriyor hürriyetin.
Yaşayan ölülere dönüyoruz gün gün eriyip giderek.