Bayram Ataç Şiirleri - Şair Bayram Ataç

Öyle sevdi öyle, şu benim deli gönlüm
Deli gönlüme de revamı sence bu zulüm
Senden gayrısını, zikretmez oldu dilim
Zemheride üşüyen, güneş gibiyim

Arkadaşlarımın sesleri kulağımda çınlıyor
İnsan mazinin değerini çok geçen anlıyor
Yalan olan dünyayı insan bitmez sanıyor
Özledim emmi ben çocukluğumu özledim

Her çocuğun kurduğu güzel düşleri vardı

Bazen kardeşi kardeş den edersin
Nerde görgüsüz varsa ona gidersin
Fakirin elindeyken hemende bitersin
Sen nasıl bir illetsin be zıkkım para

Yoldan çıkarıp ta bazılarını azdırsın

Sensin şehri ramazan, on bir ayın sultanı
Recep şaban derken, bitiriyorsun o hicranı
Zincire vuruyorsun, nefisim ile kör şeytanı
Rahmetle geldin ya şehri ramazan, hoş geldin

İlk gecenle beraber, rahmetin yağdı gökten

Gözlerimi dağlasalar zindanlara atsalar
Dizlerimi kırıp ta prangalara da vursalar
Fermanımı yazıp ta çarmıha gerseler de
Senin aşkın ceza yısa, bu cezaya razıyım

Mecnun eyleyip te, çöllere sürseler de

Sakın!, Sakın! Ben aşığım deme
Aşk, bu kadar basit değil.

Seni, "delicesine seviyorum" demekle
Süslü kelimelerle, iltifat etmekle
Birkaç demet, çiçek vermekle

Aşkım hala kalbindemi, o sevginle saracak
Özlemin kaldımı daha, azda olsun soracak
Ne kaldıki içinde, kayıp etmekten korkacak
Söyle özlediğim kadar, sende özlüyormusun

Islanan yastıgım kadar, o yastığın ıslandımı

Yine aklıma düştü o kara gözlerin
Bağından çözülüverdi şu dizlerim
Kifayet siz kalıyor bütün sözlerim
Görmem lazım, benim seni görmem lazım

Hicranın içimi, kor olup kavurma dan

Damarımda kanımdasın, hücremde tenimdesin.
Allah adına ant içtiğim, sonsuz yeminimdesin.
Harap olmuş ömrümün, kalan son demindesin.
Sen benim aşkımı anlamadın ya senin o başın batsın

Senin aşkın, gönlüm oldu, gam yükünü çeken

Kurduğum düşlerim, hepsi kabusa döndü
Gördüğüm tüm kabuslar, uykularımı böldü
Ne kadar heves varsa, hepsi içimde öldü
Senin yüzünden zalim, bil ki senin yüzünden

Sanki dinmek bilmeyen, içimde bir fırtına