Bir ülke düşünün;
Tarlalarında imeceler le
Türkülerle güle oynaya çalışan
Verimli topraklarında üreten
Çocukluğumun geçtiği derelere baktım,
Kıyısındaki ağaçlar nasılda büyümüş,
Bize bırakılan o berraklığı aradım,
Bulamadım o günlerden eser kalmamış.
Yokluk vardı o günlerde doğa bakirdi,
Bir kere harama değmesin elin
Bırakmak istesen bırakamazsın
Seni seven kalbi kırmasın dilin
Onarmak istesen onaramaz sın.
Düşmesin insan bir kere çatıdan
Gözleri kapanmış ağızlar suskun
Gerçekleri gören kalem susmasın
Ekmek elden su gölden oh ne ala
Gerçekleri gören kalem susmasın
Kulakları sağır çığlığı duymaz
Eğer yaradan bir kez istemezse,
Oynamaz inanın ki tek bir yaprak,
Hangi makamda olursak olalım,
Gideceğimiz son yer kara toprak,
Böyle zamanda bu olmadı usta,
Unutmamalı insan asla
Nasırlı ellerin ağırlığını
Her vücut tartamaz ki
Hazmetmek gerekir
Yorgun yüreklerde
Bedelini görebilmeli
Adını kalbime yazdım bir kere
Silmek istesen de silemezsin sen
Karşımda resmine bakıyorum ben
Benim gibi seni seven oldu mu?
Gökyüzünde aya sordum ben seni
Bitmek bilmeyen
Damlarında buzulların asıldığı
Çocukluğumuzda kılıç oynayıp
Kızaklarla soğuğuna aldırmadan
Saatlerce neşeyle kaydığımız
Alkış tutun elleriniz patlayıncaya kadar
Seyredin doya, doya alaylı gözlerle
Tribün den maç seyreder gibi heyecanla
Ne olmuş yani canım biraz sabretsinler
Bekleyen yok sofrada bir dilim ekmeğini
Çoktan emek diskalifiye edilmiş
Hasretin nasıl da yakar yüreğimi,
Aylardır yıllardır görmediğin,
Sevinçle ziyaret eder kavuşursun ya,
Belki birkaç saat,
Belki de birkaç gün,
Hasrete mola verir yorgun bedenin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!