Bıktım insanların
Ezberden konuşup durmasından;
-Hadi öptüm!
İnsan sevdimi
Uğurladıktan tekrar görûnceye kadar;
Öper,öper,öper...
Öpsem ya ben senin
Şalını omuzundan can alma korkusu görmemiş pervasız Çekişini şu kadehi elimden Allah'sız
Gülüşünü,
Öpsem ya iç çekişini
Gelmişini geçmişini
Bensiz günlerini
Dokudu zaman bizi
İlmek ilmek
Dedim ki: cana bedel,güzeliz bırak ham kalalım
Dedi: ham kalıp perişan mı olalım?
Hakiki kavuşmak mı istersin
Özün tek kalmış baksana
Gün dönecek
Buz kesecek tan
Çakıl taşlarıyla tartılmaktan
Ve paramparça beklemekte imzam
Fermanım ağlıyor utançtan
Çalı çırpıyla yakılmaz insan
Heybe ipinden bir kıymığa sökülür gider
Koyma ne arsızı ne ipsizi yola
Öyle her işi bozanda da cüsse arama
Mikrop dediğin küçük olur,cihanı yıkar gider
O kadar ince ki fikrimin yolları
Bir fikrin olsa bıçak keser
Düşünsen.
Yolu görsen
Bana yeter.
Bırak yanıma varma
Yarın için ümit olması lazım ki yarına ulaşmak isteyesin
Güzel bir şeyler olmalı ki kazanacağın kendinden veresin
Oysa ki bizim kayıplarımız hep pisi pisine.
Örnek vermem gerekirse
Gerekmesin
Geçen zamanınıza bakın.
ASAF gibi bir sessiz rıhtım kedisi
Umur adında umursamaz birisiyim
Kırılan kalbimi toplayamadım ki daha
Sersefil kaldırımda ağlıyor gecelerim
Hep aşktan sandınız da daha da mukaddes bir yerden yaralıyım
Geçmiş yeterince açıkladı yaşamı
Seviyorum diye
Özgürüm diye
Dans ediyorum diye
Gülüyorum diye
Hürüm diye
Gözlerimin kenarı çizgi çizgi
Belki senin kadar güzel sesli bir bülbül
Belki vardır sen kokan bir gül
Dolanıyorum seyyah oldum
Bulamadım beter oldum
Sen aşkın alameti farikası
Senin kadar güzel mi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!