Erasmus köprüsünden
geçerken düşünmüştüm
Nazilerin bombası değilmiydi...
Binlerce insanı yakan
İşte bu yüzdendir belkide
Rotterdam da her gece
Yollar hep gider
bir doku gibi uzanarak
doğanın kendi olduğu yerlere
resmedilen hatıralarla birlikte
Bu bilinmedik yolculukta
Ne gariptir şu insanlar
zamanla yarışırlar
Aynı yerden vurulmadıkça
birbirini anlayamazlar!
Aydınlık uğruna bir mumun
yok etmesi gibi kendini...
içinde neydi sürekli yanan
eriyordu günden güne insan!
Kalıplaşmış tüm düşünceler
herkes aynı rüyayı görüyor
anladım ki...
güvencesi olmayan insan
Herşeye boyun eğiyor!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!