Güneş doğunca
ay ışığı sönecek
örümcekler diken ile gülleri
birbirine örecek
İ
Yollar hep gider
bir doku gibi uzanarak
doğanın kendi olduğu yerlere
resmedilen hatıralarla birlikte
Bu bilinmedik yolculukta
Senin o alaca gözlerin
dibi olmayan derin
gökyüzün de
ve aya benzer yüzün de
Herşey büyür,
bir tek ölüler büyümezler...!
İnsan belkide en çok kendi inancında
Kendine büyür.!
Bir kuş sesi dolaşır
bulutların arasında...
yaprak döker ağaçlar
her sonbaharda .
çığlıktır nice yaşanan
Korkudur belki,
başka bir korkuyla yitilir...
beynimizin dip ötelerine
yalnızlığa çekiliriz...
İktidardaki partilerin yapılanmaları
Yaşama kattı tüm olumsuzlukları
gerçeklerin aldatmacaya dönüştüğü
Yaşıyoruz yalandan öte bir zamanı
Seninle benim ortak yanımız
Gün gecede batarken
inci gibi parlar
gökyüzünde ay
Çocukların özlem dolu
bakışlarından doğar
Senin gözlerin
bir okyanus kadar
Islak ve derin...
benim bedenim...



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!