Bir tahta dolap önündeydi son resmin.
Bir kırmızı mintandı üstündeki.
Arkadan topuzken saçların,
Dökülen perçemleriyle kapatmıştı yüzünü.
Gözlerini görmeyeli nede çok oldu?
Dalıp gider gibi bakar mısın hala?
Buğulu bakış buna mı derler bilemem?
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
nefis....tek kelimeyle...
Neyi görür uzaklarda?
Ben hala var mıyım acaba
Bir tahta dolap önündeydi son resmin.
Dolabın camına düşmüş gölgem.
Sen canlı.
Ben gölge.
Dudakların kan gibi ve arzulu.
Göremediğim gözlerinde.
tebrikler görebilmek
isteneni istenilende belki.
Tebrik ederim Sıtkı Bey,
Yine kendini keyifle okutuyor şiiriniz.
Funda Söylemez
Hayattan bir kesit konuşuyor burda.... Tebrikler.
mehmet Halil.
güzel şiirlerinizin devamını diliyorum.saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta