Bahçe Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Karasevdaya sahip oldum senin yolunda,
Karasevdam bir başına bir meyve bahçesi;
Dallarında salkım salkım çilelerim,
Olgun olgun azaplarım,
Hevenk hevenk hüzünlerim,
Rengarenk ayrılıklarım,
Birbirinden büyük özlemlerim…
Karasevdamın meyve bahçesi bereketler içinde,
Üründür ki; verir durur bu bahçe,
Sayende en körpe çile bile meyve veriyor,
Ektikçe.

Bir yorgun bahçıvan olmuşum bir başıma,
İşim-gücüm çile ekmek, elem toplamak,
Hüzünlerime hüzünlü hüzünlü bakmak
Ve ağlamak yeşeremediğine umutlarımın,
Oturmak olgun azapların gölgesinde,
Birilerinin gelmesine sığınmak, ürünleri vermek üzere
Ve beklemek,
Duaları sığdırarak
Ellere.

Sen benim keyfimin kahyasısın,
Malsahibizin bereketli karasevdamın,
Bahçe senden, fidanlar senden, tohumlar senden,
Ben bir emirkuluyum; senin katına bağlı,
Önemli olan bir senin isteklerin,
Neleri murad ettin de yerine gelmedi
Dileklerin?

Bir gün de sen tadına bakıver şu çilelerimin,
Ben bunları karasevdamda büyüttüm,
Besledim, baktım, korudum,
Olgunluktan çatlamış yarma şeftaliler misali,
Tad bakalım beğenir misin?
Ben bir ömür sevemedim gitti onları,
Deneyip
Öğrenir misin?

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 41-42/100)