Biliyorum
Aşkın böğründen çıkıp gidildikçe
Daha çok yakınlaşırmış insan kendine
İçten içe yakarmış aşk kimsesizleri
Bu kadar doluyken içime dönük
Üzerimizde mevsimsiz bulutlar
Kendilerine özgü serzenişleriyle
Yağıyor şehrin derinliklerine
Sokak aralarında raks eden kadınlar
Anlamsız bir koşturmaca hali
Hiç kimsenin hiç kimseden haberi olmadan
Uzundu geceler
Herkesin içine karışıp gittiği
Uzun çok uzun geceler
Yokluk türkülerinin eşliğinde
Kimsenin duymadığı kendi içine dönük
Herkesin içine yazılı
Ve sonra her şey değişti
Yıldırım hızıyla geçerken geceler
Kabuğunu çatlatıp dünyaya geldi
Çirkindi ama sevimliydi
Üşümüştü gözleri düşmüştü
Savunmasız bir o kadar sevgi dolu
şehir,
üzerine iğnelenmiş elbise gibi
dikiyor gözlerini geceye
ilmik ilmik işleniyor soluğun
düşüyorsun şiirlere
Sonrası tükenmişilğin mevsimi
Adı konulmamış
Kaç kere bozulan tövbelerin
Kırk bir kere maşallahı hiç göremeden
Tükenip gidişine eş değer oluşuyla
Yalnızlığa çekiyorum
En kalabalık hallerini
Ve yüreğimde üşüyen bir şiir
Büyütüyor kendisini sıcaklığına sarılarak
Gözlerin düşüyor gecenin karasına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!