Unuttuğum bir yürekle
Aşkın içinden çıkıyorum
Yalnızlığın sarmallığında
Dışarıda sahte yüzler
Mevsimlerin en çekilmezi kesilir
Gözyaşlarına koydum tabureyi
Urganı boynuma geçirip
Cellâdın son dileğin sorusuna
Gözlerinde sallandır beni diyebilmek için
Sen yüreğimin mevsimlerine açan yalnızlık çiçeği,
Hüzün dolu yaprakların süpürür gecelerimi...
Yeşermeden kurutulmuş düşlerini şiirler sulasın.
Sen yüreğimin rıhtımına demir atmış,
Kanadı kırık, fırtınalardan çıkmış yalnız martı...
Yalan oluyor çok şey
Aşk gibi
Ki aşk bilinmezliğiyle
Limon kokusu sabahlarını
Aydınlatırken
Şaşırtan güzelliğini
Seni ilk yazdığımda çoktan gitmiştin
Gecikmişliğin yüküyle asılmıştı kelimeler
Ve kalem inkâr etmişti
Sen her gecenin yüzüne işlediğim
Renkler soldukça tuza bandığım
Sadece üç harfin içindeydi giz
Dudaklara mühürlü kalmış
Söylenmek istenen söylenemeyen
Kimisi aşk demiş ben başka bir şey
Öylesine çoktu açıldığı kapılar
Seni sensizliğime terk edip gittiğimde anlamıştım
Bizim bir oluşumuz aşkın coğrafyasına ters düşmüştü
Döl tutmayan şiirler hep düşük yapmış
Edebiyatın rahminden
Uykuya yatırdım şiirleri göğüslerinde
Bir geceydi
Gözlerinden yıldızlar düşerken
Sen diye sarıldığım şiirlerin makamında
Son şiir değildi
İlk hiç değildi
Sanıyorsun ki
Bu dünya senden sorulur
Sana çıkar tüm yollar
Sana açılır
Sustuğumuz imanımızdandır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!