şiirlerimde saklı! sen(siz) liğim.
içimde tüneyen kör düşlerim
eski bir şarkı dudaklarımda hapis
gözlerimde uyuyan bir deniz
o, buğulu ses,
gün batımın da duyduğun.
iliklerine işleyen,
tek vücut olduğun...
dudakların yanar.
kabuğunda yaşayan kurt
başını göğe uzatır
buz bakışların
körelten sığlığı üzerine abanır
ezilir benliği
hangi, hüznün bulutları serpiştirdi.
hangi, doyumsuz geceden kaldın böyle?
gözler kan çanağı...
susuyorsun,
yaramazlık yapan bebekler gibi,
Sen dilime dolanan yalnızlık türküsü, içten içe tutuşturduğun bu ateş sönmedi…
Koz oldu. Bir kıvılcım çakmaya görsün senden gelen, sana dair… Sönmüş bir volkan edasıyla taşar yuvasından lav olur, akar gider gözlerine… Yüreğinin sesidir ayakta tutan bakışlarımı, düşmeye gör… Eksik bir tını dökülür dudaklarından sabah seherlerine…
Yanılgın, kaybolmuş bir şehrin yolcusu olmandı. Öyle ki kendini ördüğün taş duvarlar esaretine gölge vuruyordu ve sen tutsak güzel kirletilmiş saf düşerinde yaşıyordun yalnızlığını, kimselere bulaşmadan…
Artık yılgın bir rüzgârdır her günün ve mevsim güz değildir.
Solgun düşlerini ayazlara asıp kurutursun kırağının yakıp kavuracağını bildiğin halde...
Rastladığımda sana
Betonarme yapılara sıkışıktın
Gözlerine sinen bulutlar
Kuşların söylediği şarkılara gömülüydü
Aslında ölüydün
Sana İstanbul desem
Akşamın bir başka güzel
Sabahın bir başka
Yaşadıkça doyulmayan şehrim
İçinde sen olunca ne kadar özel
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!