Aysel Çoban Şiirleri - Şair Aysel Çoban

Bakakalmak ardından sen giderken
Bir daha ne zaman görürüm düşüncesiyle
El sallamak arkandan
Dönüşünü görmek ümidiyle beklemek
Çıldırtır insanı uzayan ayrılık
Ayrılığı kabullenemeyip peşin sıra koşarım.

Şaha kalkmış tüm duygularım
Adını bilmediğim belirsizlik içinde
Hümanist bir yaşam derdinde
İnanmak zor kalpsizlik selinde
Kabullenmek yalnızlığı, hasretim dorukta
Arzular sel olmuş çağlıyor bedenimde

Kül bir anda zaman
Sönük, soğuk
Acı bolluk,
Bol bol
Sabır kurak
Çöl çöl

Dolunaylı bir gecede fark ettim olanları,
Yıldızlar bir o kadar yakın
Bir o kadar uzaktı korkularıma.
Fırtına öncesi sessizliğin içinde;
Geceyi delip geçen uçak sesiyle çarpışıyordu duygularım.
Sanki içinde beni de götürüyordu meçhule

Hani tutkular vardır,
esir eder
Prangalarda olsa yüreğinde vazgeçmezsin
Hani sevdalar vardır,
eskimez hiç
Her yeni sevgilide yeniden kazanır eskisi

Bir çift ışık kümesi gözlerimi kamaştıran
Aciz gözlerim, ayırabilse onlardan kendini
Kimi zaman ısıtan,
Kimi zaman üşüten.
Benliğimi kavuran gözlerin
Yakar kalbimi alev misali.

Bil ki sevdiğim her şey yalan
Senin aklını başından alan
Ah gözüm görmez aklın talan
Sen sevda yollarında kalan

Ben umutsuz sende korkusuz

Hatırladığım tek şey karanlık ve nemli gözler
Üzerimde ölü toprağı uyuşmalar
Nereye baksam o hain anılar
Ne zaman ağlamak istesem, yutkunduğum anlar

Beni anlayabilir misin

İGözlerime bakıp bakıp
Nesin?
Kimsin diye soruyorsun
Bir bilsen,
İçimdeki yangın çiçeğini.
Bir anlatabilsem kendimi

Yosun yeşili gözlerinde,
Ateşi sönmeye yüz tutmuş bir bakış
Yosun yeşili bakışlarında hüzün
Hüzünlü bakışlardaki sen,
Sen değilsin, bir başkası ışıltılarda.
Gizemli o bakışlar, çözülmek istemiyor.