Ayşe Adlım Şiirleri - Şair Ayşe Adlım

Dağında taşında olmaz keder
Bahçelerinde menekşe biter
Bülbüller şakır şakır öter
Gesi'ye bahar gelsin de gör

Bahçelerde güller açar

Bunun bir yolu olmalı
İnce ince içimi sızlatmayan
Yağmur yağmur gözyaşı akıtmayan
Kor kor yüreğimi dağlamayan
Derin derin izler bırakıp
Gizli gizli kanatmayan

Kurtuluşu sömürge olmakta buldular İngilize
Bir avuç cesur insan vardı yürekleri imân dolu
İmkânsızı başardılar Mustafa Kemal'in önderliğinde
O korkak zihniyet hortlamış, bu sefer BOP sahnesinde
Daha uygununu bulamazlardı eşbaşkanlık rolüne
Hırsızın, yalancının, hainin menfaatı birleşmiş aynı yerde

Derdin neyse benim ola
Tüm çareleri yollarım sana
Kırılsın-dökülsün, yansın-batsın
Yeter ki senin canın sağ ola

Sen yer, sen gök, sen dünyamsın

Ben daha çok yazarım biliyor musun
Çünkü sen halâ yerinde duruyorsun

Ben daha çok ararım gerçek aşkı
Seni sen, onu o, beni ben yapanı

Atamsın
İnkar etmem hakkını
Çok yandı içim
Yazdım bak bunları

Uyumadım, ağladım

Bir gül al eline
Belir kapının önünde
Bakışlarınla uçur
Uçur beni göklere
Oldu olacak bir de
Seni seviyorum de de

Ey!
Baktığımı gören
Gördüğümü duyanım.
Sen de bak;
Ben görürüm.
Gözlerin gözüm olmuş

Sen sevme zaten Atatürk'ü
Değmemiş belli gırtlağına
Düşmanın süngüsü
Seni vurmamış arkandan
Bugün öptüklerin götünü
Senin ataların değil

Hava çek diyorlar bana
Neyi çekeceğim sanki
Hava mı var penceresiz odalarda
Havalandırma koymuşlar adını amma
Oksijen yok, ne içerde ne dışarda.
Kokmuş hem denizi hem yeri