Güneş solumda ve dikenlerin yolunu aydınlatıyor.
Çocukluğumla aramda ölüm var.
Ölümle hayat arasına sıkışmış, uykulu, kadim bir tepedeyim.
Annem yoldan gelmiş yol olmuş kardeşime,
Ölümleri gösteriyor. Birlikte ağlıyorlar.
Ben güneşe ağlayacağım. Issızlığına bu tepelerin.
Ve yanımda soyunmuş derisiyle bir yılanın, çok istese
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
kaleminize sağlık. farklı dokunuşlar bunlar
Anlamak gerek; atan bir kalbin sesine kulak vererek... İnsanca yani...
Düşündüren, hissetiren kaleminiz hiç susmasın, seevgili Şair...
Sevgi ve saygılarımla.
Şiirleriniz gerçekten harika! Size melankolinin kraliçesi diyebilir miyim?:) İnanın şair kimliğinize büyük saygı duyuyorum!
Boş bir zamanınınzda benim şiirlerime de bir göz atıp fikirlerinizi açıklarsanız inanın beni çok mutlu edersiniz!:) Çünkü fikirleriniz benim için büyük nem ar ediyor!:) Hoşçakalın!
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta