Kimi gönlüyle
Kimi gönülsüz gitti
Bir ben kaldım gönlümle baş başa
İçi buruk gözler yaşlı olsa da
Gidenlerin kimi güldü
Kimi geri geldi
Sevgilim ümidim hasretim
Güzel duygular temiz insanlar
Hoşça kal
Tüm dünya tüm dostlar
Sigaram çayım efkarım
Gecelerdeki kabuslar, gündüzlerdeki günahlar
Yine akşam oluyor
Güneş yorgun batmak üzere
İnsanlar evlerine dönüyor
Duraklarda beklemeler
Herkesin derdi aynı
Eve gitmek rahat etmek
Yıllardır taşırım emaneti
Yokluk içinde darlık içinde
Beynim bir labirent misali düşünceden
Daral gelir bıkkınlık verir
Bir senden kurtulamadım
Bir de serseri gönlümden
Kavgalıyım hayatla ya o bana bir darbe yapar ya ben ona
Yıllardır pes etmedim yaşamak uğruna
Her köşede çevirir her karanlık ta vurur sırtıma
Beli bükük gezerim alışmış sırtım sanki karanlıklara giderim
Biliyorum bir gün yıkılacağım bir köşede yerde kalacağım
Yıkıldığımı görüp gülecek belki ama
Hani vardır ya
O ince çizgi
Var ile yok az ile çok arasında
İşte o ince çizgi sensin istediğin şekilde çizersin
Ama asla silemezsin…
Hayat çizgisi çok inceydi
Hep koptu kopacak gibiydi
Sündükce sündü
Uzadıkça uzadı
O uzadı biz yaşadık
İnce bir ip ile hayat bağlandık
Diyorum ki
Sabaha kadar düşünsem seni
Toplasam çıkarsam bölsem
Bütün her sonuçta sana gelsem
Sensiz sabah olmasa bu işlemlerin sonunda
Ya da doğacaksa güneş sensiz
Taşlara yatan ben
Gözyaşları olmadan ağlayan ben
Surlara çıkan ben
Çileli serleri taşıyan ben
Sevdiğine adam gibi tutulan
Yazıya yabana atılan ben
Sana başın sağ olsun demek istemiyorum
Dostlar sağ olsun demeni de beklemiyorum zaten
Çünkü sen öldüğünden habersizsin
Katil olduğundan da
Katlettin içimdeki seni barbarca
Ne zaman görsem seni uzatmıyorum ellerimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!