İnsan her türlü anlamak ve anlaşılmak ister,
Bazen bir dostun sıcaklığına öylesine gönlünü yaslamak ister,
Bütün sınırlamalara ve dayatmalara inat;
Dökmek ister tüm dertlerini, hüzünlerini, hatta saçmalıklarını bile.
Ağırlaşmış yüreğini silkeleyip hafifletmek ister.
Ve bu isteği o kadar içten o kadar katıksızdır ki;
Sözlerin, ruhumun kıyısına değmiyorsa eğer.
Gülüşlerin yüreğimde maya tutmuyorsa.
Kelimelerimiz cezbe gelip ahenkle kaynaşmıyorsa.
Şimdi biz iki yabancı gibi;
Hangi aşka sığınıp birbirimizle anlaşabiliriz ki...
Her şey sıcak yüzünü yitirdiğinde,
İnsan kendi içinde kaybolduğunda,
Kendi çikmazinda donduğunda,
İçinde fırtınalarla boğuştuğunda...
Var mıdır insan için, Dua dan daha iyi?
Ruhuna bir sığınak,
Duman gibi gözleri vardi.
Duman gibi sarmaş dolaş sarhoş.
Duman gibi lall.
Duman gibi çilginca ateşlerden süzülüp gelen.
Duman gibi usulca baygin baygin dolanirdi etrafinda o gözler.
Duman gibi herşeyle danseder gibiydi.
Dünyanın en zengin insanları şairlerdir.
Çünkü onlar her şeyi gönülden yaşar
Şair sevdi mi, öyle kaba sapa sevmez.
Şair sevdi mi şiir gibi sever.
Bir şair yanlızlıkta kendine yetebilir.
Her gördüğüne, her duygusuna binlerce mısra sığdırabilir...
Hey mirinê tu bimrí,
Kes nebe bo te bigrí
Rengê rojê li te reş bi,
Te çı xwast ji wí emrí...
Gelseydin....
Gün karanfile, gece yakamoza evrilecekti,
Mülteci yüreğim, gülüşlerine sığınacaktı,
Sesin yüreğime ışık olacaktı.
Gelseydin....
Sana dair özlemlerimin, hasretlerimin sevdasına boğulacaktın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!