Avlu Şiiri - Özge Özgen

Sen beni, göğsümden gökyüzüne doğru
uçurduğum şiirlerden bilirsin.
Bense, göz bebeğimin bir çırpıda yıkayıp
astığı bir yağmura inanıyorum hala.
Ve dudağımın kenarına ilişen
yalan bir dünyayı seyrediyorum uzun zamandır.
Öyle uzak ki,
Beyaz bir çarşafa sığmayacak kadar büyük.
Ve kocamam ayakları var.
Sonrasında dikdörtgen aynalar.
Paslı ve gıcırdayan kapı arkasından doğan hayatlar.
Her sabah masa başında oturan bir kederin
kol düğmelerini ilikleyen
kocaman memeli kadınlar.
Mutfakta cam kenarı yok diyorlar.
Ne sanıyorsun ki ;
Üşüyünce, ellerimle karınca duasına çıktım.
Sırtımda bir fil sürüsü kadar büyüdüm.
Adını unutacak kadar
Çok büyüdüm.
Şimdi, geniş bir avludan izliyorum olup biteni .
Sonrası kirli bir cumartesi...

Özge Özgen