Kendimle kaldığımdandır yalnız hissedişim,
Baktım ki, ben hep kendimle dertleşmişim,
Aslında yalnızmışım, bunu yeni farkettim.
Gözümdeki gözeden süzüldü;
Ilık ve ıslak bir hüzün.
Nerede yüzümde yeşerip
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
İnsana kendini en yalnız hissettiren ânı belirtmişsiniz şiirin en güzel en dokunan yerinde.
"Gözlerimi aradım gözlerinde."
Yüreğinize sağlık Hülya Hanım çok güzeldi şiir.
Çok teşekkür ederim, Mustafa Bey.
Gözlerim arıyorsa bunun adı özlemek mi?
Ateş kordur içimde, görünmese de alevi.
Teşekkürler, selam ve sevgiler...
Çok güzel şiir Tebrikler hülya hanım
Çok teşekkür ederim.
Güzel olan her şey sevgiyle başlar, sevgiyle büyür. Yalnız kalınsa bile, gözler ve gönüller mutlaka iyi olan bir şeyler yakalar, nefreti ve kötülüğü güzelliklerden ayrı yerde tutar... Yüreğine sağlık.
Güzel yorumunuz için çok teşekkürler İbrahim Bey.
Belirtilerini kendi bile hissedemez insan...
Ne zaman kaybederse, ancak o zaman anlar...
Ne kadar sevdiğini...
Sevginin nasıl da nefretle karıştığını!
Başarılıydı şiiriniz, meramını anlatmakta...
Tebrikler Hülya Hanım...
Çok teşekkür ederim Mustafa Bey.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta