Geceler ağır
Geceler acımı duymayacak kadar sağır
Karanlığın dibine vurup
Varılmıyor sabahlara
Öyle kolay varılmıyor
Gözlerin
Baharda açan çiçek
Bir kere değse gözlerime
Dünyanın rengi değişecek
Değişecek rüzgârın yönü
Bakışı su gibi
Gülüşü şerbet
Bu nasıl aşk Ya Rab
Nasıl muhabbet
Görmelere bir an doyamıyorum
Sesinde sesimi buluyorum
Sesinde sessizliğimi
Gel de sor dediğim kimsesizliğimi
Ucu aşka dokunan sensizliğimi.
Sevdiğim şehir gibisin
Her yerde senin yüzün
Gecesi yok gündüzün
Gün seninle aydınlık
Seninle tasasız
Bana öyle kaşlarını çatmasan
Bir kere yüzüme gülsen ne olur
Bu sözlerimi yabana atmasan
Bir kere kadrimi bilsen ne olur
Sen de benim gibi sevsen ne olur
Ve gözlerin gelir aklıma
gecenin en karanlık anında
düşersin içime, için için
bir acı rüzgâr eser o an kalbimde
efkârı temiz
Her gün aynı duyguyla uyanıyorum;
Hiç unutamayacakmış gibi.
Aslında hatırlamıyorum duadan ötesini.
İsyana söz düşmesin diye de,
Sildim gözyaşımın gerisini.
Yüzüne her baktığımda
İçim yerinden oynuyor
Kalbimin sesini duyuyorum kulaklarımda
Sanki bir şeyler kopuyor bedenimden
Gücümü kaybettiren bir şeyler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!