Aşk dediğin bende bir kere olur
Ben hâlâ sendeyim, sen nerdesin yâr?
Söz verdiyse gönlüm, sözünde durur
Ben hâlâ sendeyim, sen nerdesin yâr?
Gittim de unuttum sanma ha sakın
Onu tanımadan önce
Tozpembeydi her yer
Değmemişti gözlerime bir çift gözün karası
Ve düşmemişti içime acının kanayan yarası
Aşkı el ele tutuşan sevdalılardan görürdüm
Bir de annemden dinlerdim
Biliyorum bitmeyecek kalbimde sevgisi
Çok yoracak ruhumu bu hasret
Ayrılıkta ne?
Maziye karışsa da sözlerinin her birisi
Anısı kalacak ellerimde...
Annem canım annem
İlk beşiğim
İlk kundağım
Cennet kokulu kucağın
Nefesinde baharlar taşıyan
Sesiyle yüreğimi okşayanım
Hiç kimseye senin kadar güvenmedim
Hiç kimse de senin kadar yıkmadı güvenimi
Öğrendin mi şimdi?
Neden sözlerinin üzerine düşmüyor gözyaşlarım
Neden hissetmiyor kalbim eskisi gibi
Affet üşüyen sözlerimi
sana bağlı sıcaklığım yâr.
Ben yokluğunun ucunda yanan bir alev
titremem ondan.
ÇİLE
Yine bir türküde ağlıyor gözlerim
Sızlatıyor kalbimi derinden derine
Dinledikçe hasretine diz çöküyor yağmurlar
Kolları açılmış dinmeyen hicranına
Boynu bükük sanki hiç kımıldamıyor
Elinde bağrını dağlayan sazı
Dilinde kederli, yorgun bir türkü
Benden sorulur diyor bu hasret dolu öykü;
İçim yangın olur
Yeter!
Üzülmek istemiyorum artık
Akşamlardan kaçarken gecelere düşürme gözlerimi
Uykularım yokluğunu ezbere biliyor
Acımı, acıma dokundurma yine
Sarma ruhuma tufanları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!