Arzu Karadoğan Şiirleri - Şair Arzu Kara ...

Biliyorum senin de aklından çıkmayacak anılar
Gitmeyecek içinden bana ait ne varsa
Ve ne varsa gelecek ardın sıra bir bir
Sen de özleyeceksin benim gibi
Sen de ağlayacaksın gecenin bir yerinde
Dalıp dalıp gideceksin uzaklara

Dön artık
Adın dilimde asılı kaldı
Unutmak mı seni
Aklım bu sevdanın esiri kaldı
Canı boşladım şu zavallı bedende
Gittiğin yolar seni değil

Yüreğim kanadı kırık bir serçe Hasretine konmuş Eğilmiş dalım Sensizliğim kopmuş Büküldüğü yerden... Buz tutmuş ruhumun elleri Ayaza kesmiş bedenim Aklımın gel/gitlerinde Ben yine yüreğime firarım... Tenimde zemheri üşümeleri Soluk soluğa kalmış dermanım Nefesimden düşen sonbahar sarısı Ellerimde yanan düşlerimin Kirpikleri ıslak İçimde kırık bir ağrı Hüzün karası... Yüreğimin secdesinde okunur Beş vakit vuslat Sızlar içim yarası Nerdesin... Gölgesini kaybetmiş ruhum Sensizliğin zeval vakitlerinde Tepeden bakıyor günüme ayrılık Tenimin kuytularında hıçkırıklarım Dayanmış sırtıma yokluğunun huzmesi Süzülüp sen oluyor çaresizliğime Sensizliğe inat Dokunamasam da aşkına Bendesin... Vedalar mühürlenmiş dilimde Kilit vurulmuş yürek sesime Sicilime düşmüş lâl olan yanım Seni k/anıyor Çığlık çığlığa Dilsizliğime perdesin... Gözlerimde kırılıyor özleminin ayracı Yokluğun sol yanıma hiç yakışmıyor Saf tutuyor sabrım Umutların ârâfında Bekliyor yâr lütfunu Tâ derinden bir gün bana Gel! desin... 10.03.2011

''Bazı aşklar yarım kalır
Öksüz kalır
Kırgın kalır
Uzaklara düşse de elleri
İzi kalır
An gibi durur aklında, gitmez içinden''

Bir sen vardın beni tamamlayan
Sen de gidince yarım kaldım
Yıllar geçti aradan
Anmadım bir kez olsun adını ama
Bir kez olsun da aklımdan çıkarmadım
İçimde halâ istasyon beklemeleri

Yine ayrılığın yıl dönümü...
Yıllar geçti gidişinin ardından ama ben hiç unutmadım seni.
Kasım'dı ve gidişin daha soğuktu Kasım'dan. Hâlâ dün gibi aklımda. Bir çığlıktı kopan sanki bağrımdan. Nasıl da üşümüştü yüreğim. O günden beri sevmez oldum bu mevsimi.O da beni sevmedi ki senden sonra bir acı daha bıraktı bana en hasından..

Ne çok ağlamıştım peşin sıra.Gözyaşlarım bile yanmıştı içime düşen acının bağırmasından. Öylesine yorulmuştu ki gözlerim bir hastane odasındaydım kirpiğimi araladığımda.Ve kararmıştı dünya. Bu yüzden bakışımda derin bir siyahlık kaldı benim o günden beri...

Dilimde adın, sözümde sen
Gözümün önünde halâ hayalin var
Bir özlem ki sarmış yüreğimi
Üşümüş hasretini giymişim
Oysa mevsim ilkbahar
Ağaçlar salkım saçak çiçek

Sen gelince aklıma
soyunur gözlerimden karanlık
gece yanar içimde gün olur
devran döner ömrümde bir anlık
siyahlar beyazlarla boğulur
bir huzur dolar gönlüme kavlimce

Kirpiğimde beni yıkayan bir acı
Dayanmış gecenin kapısına
Gözyaşıma asılmış karanlık
Karanlık ki hayın
Karanlık pusuda...
Yıksa da,sırtımdan vursa da

''Merhaba can kuşum merhaba'' diye başlamak isterdim ama
sen yoksun ya içimdeki kuş yaralı, neye yarar sana doğru uçamadıktan sonra.
Zaten göç zamanı da değil, mevsim kışın tam ortasında.Aylardan ocak günlerden pazar.
Her zamanki gibi bir gün olsa da adı tatil ya farklı bir şeyler yaşamak için neden arıyorum kendime. Şöyle çıkıp dönesim geliyor şehrin etrafında, fakat hava çok soğuk buralarda.Ama ben üşümüyorum. İçimi ısıtan hayalin yanı başımda,sıcaklığın kalp atışımda... Hem dışarıda ne var, ışıltılı vitrinleri seyretmekten başka.Hani onlar da fazla zevk vermiyorlar.Solumda olduğun kadar sağımda yoksan,aşkım şu kırmızı mont çok güzelmiş bir bakalım mı diyemiyorsam,girip en sevdiğim lokantaya karşılıklı iskender yiyemiyorsam dışarıya çıkmanın ne anlamı var.
Yan yana yürümek, yana yana yürümek değildir her zaman.Olsa da yanında birleri yalnız yürürsün çoğu zaman.
Ellerimi ısıtacak ellerin yoksa,ruhum kenti değil seni dolaşıyorsa,sinemaya çok kişilik bilet alıp tek kişilik oturuyorsam,filmin en duygusal yerinde başımı yaslayacağım omzunu arıyorsam...Ne anlamı var sevgilim,dışarıya çıkmanın ne anlamı var bu soğukta...