Seninle yaz oluyorum,
Kış eriyor sanki avuçlarımda
Bir başka dönüyor dünya
Bu benim ilk sevmişliğim
Bana beni senden önce getiren
Sevmek dediğin gül kurusu
Beklemek seni
bir kış gecesi gibi sarar ellerimi
hasretin konar avuçlarıma
yüzümü yıkar özlemin,
gözlerimdeki umutsuz bir bekleyişle.
biliyorum
Gözyaşının dili yoktur bilirim
Adı vardır sadece
Dökülür gözlerden
Yüreğe acı ya da mutluluk değince
Mutluluğun adı sen
Acının adı BEN ce;
’aşkım’ dedi şair
’beni sev
sen sevdikçe çocuklaşıyor yüreğim ’
’yüreğimin aşk kokan çocuğusun ’
dedi
Eylül işte
sararan yaprakların hüznünü sarıyor yürek
oysa artık her mevsim yorgun
her mevsim kırık dökük
dalında ağlıyor yeşil
ağaçlar toz içinde
Bir sen vardın beni tamamlayan
Sen de gidince yarım kaldım
Yıllar geçti aradan
Anmadım bir kez olsun adını ama
Bir kez olsun da aklımdan çıkarmadım
Karşıma çıktı bir akşam vakti
Sözleri yalın, gözleri ürkekti
Aşka yakın sesi, bir o kadar titrek
Sanki armağanıydı gündüzün
Benim ise saçlarımda beyaz bir hüzün.
İkimizden çok güzel şiir olabilirdi
Oysa şimdi sana çıkan tüm sözler bitap
Beni anlatanlar ise göçük ve harap
Öyle ki
Yıkılmış içim
Gün boyunca ağladım
Ağladım gün boyunca
Dilimde yorgun sözler
Gözlerimde puslu bir bakış
Sorup durdum kendime
Alın bu şiiri yare götürün kuşlar
Deyin ki "O seni çok sevdi"
Ağrıyan yanlarına sardı hayalini
Gözlerinde bir tek sen vardın
Dudak izin yoktu ama
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!