Hangi yaradan akmışsa
Bir damlacık kan
Sarıp sarmalayan
Eller bizimdir
Çaresiz kalıp da susmuşsa tek can
Bir veda ki hatırda kalan
Acısını duyduğumuz yalnız
Bakınca görülmeyen
Sanki bir yalan
Bir o kadar yalın
Diyorum ki, yeniden başlasak
Adımız silinmeden hatıralardan
Daha çok uzaklaşmadan mazi
O sevdiğimiz cümleleri kursak
Tükense sözlerimizin gamı, kederi.
Bu şehir her mevsim seninle güzel
Seninle bulmuşum denizin kokusunu;
Doyasıya mavi
Doyasıya çok.
Saçlarını hatırlatmış esen her bir yel
Can diyordu
Canıma bin can daha ekleniyordu
Bir çiçek açıyordu kalbimin ortasında
Hüzünlerim dağılıyor
Kederlerim gidiyordu
Nasıl geçer koca bir kış
olmadan gözlerin?
kar altında kalınca gözlerim
seni göresim üşür
hasretin içimde kalbimi bölüşür
Bugün yine sendeydim, seninleydim anam
Gözlerimden çoçukluğum
Ellerimden saçlarımı okşayan ellerin geçti
Üzerim toz toprak içinde
Dizlerimde yaralar
Aynı yerdeyim ama aynı değilim
Ruhumda bir sancı
Biraz yorgun
Biraz suskun
Biraz kederliyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!