Toprağa yeni bassan
Bir ceylan misali çarpardı yüreğim.
Uyuyamazdım.
Ona yazardım tüm şiirlerimi,
Bende doğan tüm güzellikler onundu,
Oydu bendeki volkanı uyandıran.
Boynu bükük bir nehir gibi
Akıp giderken yıllar,
Gözlerim perdeleniyor güzelliklere,
Bozbulanık bir haldeyim.
Çekilen acıların anlamsız,
Mutluluğun o denli ırak
Güzel yüzüne,
Yıldızları serpiştirdim bu gece,
Ay gözlerine ışık vuruyor,
Sevgi dokuyor saçlarına.
Kulağına,
şimdilerde beni,
okunmadan yırtılan
bir mektup misali
reddederken kaderim,
kan revan içindedir
elim, gönlüm, gözlerim...
Bahçemin tek papatyası sen olsan da,
Gelip, EĞİLİP seni koklarım sanma,
Sessizce, uzaktan sevdim ben seni,
“Geceyi” yaşadım “gün ortasında”
Belki bir mektup, belki bir şiir
Ruhumu içen sendin
Gönlümün kadehinde,
Beni bırakıp gittin
Bir şişenin dibinde.
Elimden aldın beni
Yüreğinin sana ışık tutuğu yere git,
Zincirlenmemiş sevdaların yaşandığı yere..
Yeter ki arkandan bakan ben olayım.
Ayrıl yüksek yarlardan, yâre git,
Parsel parsel, sevgiyle zaptedilen diyara.
Ben her sensizliğimde dem çekerim.
Her ayrılığımızda limoni özlem ezgileri...
Aslında bilirim ki,
Bütün ayrılıklar kavuşmalara
Bütün kavuşmalar ayrılıklara gebedir.
Yakında kavuşacağız.
Şimdi, karlar altında ya da
Sert bir ayaz bağrında değilsen de
Benim masum yaprağım,
ölüyorsun, solmaktasın..
Son demini yaşamaktasın.
Bilmem, hatırlar mısın?
böyle uzak uzak bakarken
bakışların,
dost bakışların,
karanlığı delip geçen
umutlu bir ışık misali,
inan ki dostum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!