Gencecik fidanlardı onlar
Yüreklerinde sevgi, ellerinde umut maşaleleri.
Kimisi bir uçurum oldu zalimin gözünde
Kimisi ateşte dönen bir pervane.
Toprağa düştü kimi
Her bahar binlerce Berfin açtı bedeninde...
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Yıllardır fidanlarımız hiç uğruna dökülüp durur topara- her seferinde yeni oyun kurar kalleş düzen- adının ne önemi var -mecbur kılar kırılıp dökülmeye- kutlarım.saygılar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta