Kendimle baş başa kalınca
Çok defa,
Hava soğur, anılar tipisi başlar
Kar zerreleri yüzümü acıtır, burnum alnım buz gibi
Bu yağış, bazan iri taneli bir dolu
Nerdeyse kafatasımı kıracak,
Dua ve Ümitlerin şöminede yandığı
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Düşüncelerimizin dağınıklığı aslında ruhumuzun ne kadar harabe olduğunun bir kanıtı, harabeye dönmüş bir buz kütlesiyiz ve bizi ısıtıp yeniden neşeli hale getirecek Güneş'imiz eksik...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta