Anahtar Şiiri - Abdulğani İlhan

Fareden korkan da benim,
File kafa tutan da…

Çorabı ayağını sıkan da benim,
dağları yeryüzüne taşıyan da…

Beni cevapsız bırakan sorular var,
Alimlere giz cevaplar taşırım ben.

Bi gafili benim bu dünyanın
Bi hüşyarı ben

Giriftlerden çözdüm kendimi,
tanrıya armağan etmem.
Bana benliğimi veren O,
Hakkım yok şikayet etmem.

Ne bu alem manidar bensiz,
ne ben mana sahibi bu alemsiz.

Çift başlı ejderiyim falanca halk mitinin.
Ben bir başım,
Nefsim bir başka baş,
Bir başka metinde.

Hayvanların en özgürü benim,
Zamanın tek ve en mühim esiri de.

Kaybolsam bulamazsınız beni,
O kadar küçüğüm.
Hepinizi yukarıdan izlerim,
O kadar da büyük.

Ben üzerine gölge düşen beyaz,
Ben güneşin vurduğu karanlık,
Ben seyyahların aradığı coğrafya,
Ben üzerine basıp geçilen kaldırım...

Bi arayanı benim bu dünyanın,
Bi bulunanı ben...

Masum çocukların hüznü düşer gözlerime,
Kendime acırım.
Kabuslarını süslerim karabasanların,
Hayaletler korkar benden.

Bütün bildikleriniz benim,
Bilmedikleriniz ben...

Ey içine alem sığdırılmış tanrı elçisi!
Ey hem cennet hem cehennemin çekirdeğini tadan misafir!
Bedenin ruhuna hem kafes hem libas.
Ne kadar dilesen de bitmez tarifin,
Yaratılmışların en güzeli de sensin,
Sefillerin en sefili de.