Tavanı arşa değen bir malikânede,
Arşı görmeyen bir pencere.
Lambaları yıldızları anımsatır da
Aydınlıktan eser yok bu kasırda.
Gökkuşağı renklerinden bir renk,
En az ama en çok etkili siyah renk.
Zincir kapılara hep içerden vurulmuş,
Açılması kapıların hep dışardan umulmuş.
Bir kara kuş konan bu pencere pervazına,
Kapatmış göğün mavisini gözün beyzâsına.
Kayıt Tarihi : 9.1.2023 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Stajyer psikolog olarak psikiyatri yataklı servisinde dördüncü günümü doldurmamla beraber kaleme alınan satırlar. İnsanın kendine neler yapabileceğinin sınırsızlığına tanık olmanın bende bıraktığı etki.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!