Sadece ayaklar Nasır tutar sandı insan.
Özlemin soğuk taşa yapışan iki gözü
Ağrıyan başa kesik karanlığını unutur!
Unutma!
Gözlerin Nasır tutmuş Ey dalmaktan!
Kalbine giden sancıyı sakın unutma.
Mürekkebin kağıt seçmediği gibi
yazabilir misin sen? saman bir yüreğe.
Kuşe kağıtlara dadanmak hakkın dır, ama
bilir misin sen! kelimeye kan olmanın
mürekkeplere zoru, bir intihardır.
Sevgiden bahisle hokka olunmaz!
Bu heves kırıldı bir gurur uğruna
İçimizin yosunlu inadı yüzünden
Tüflü bir masal gibi söylenip bitti.
Gülüşün zaferlere inanmış olsun
Yıkımlara serilmiş yerle bir ben
Hain içine düşürmeyen Allah'ım
Nice güzel kız bozulur, çirkin yataklarda
Nice güzel çayır ziyan şehvete boğulmuş
Hem alçak ve rezil, utancı gibi tabiatın
Kim derdi ki şu güzelim çayırlar
Bu alçak tepelerin suyun da kadın olmuş.
Ne kadar heybetli olsa burçları keskin
Sayısız nedenden bir kaçı; belki iki, belki bir
belki de kaçtı ömürden göz göre göre
içilmemiş su, bir parça koparılmamış ekmek,
bir yudum sevgi, bir bakımlık aşk...
Çekildi zahmetsizce her gün birer birer azaldı!
Söylenmemiş şarkılar, duyulmamış söz,
Demokrasi
Kişinin yanlış kararlar alma hakkıdır
Pirinç nedir biliyorlar ama!
Karanlıkta gezen yıldızları asla.
Birkaç damla gözyaşı
Hayır, hayır ağlamıyorum
Yıldız’lara dokunmak mümkün mü?
Daha aya bile değmemişken, sümüğü burnun da bir can ile
ne istiyor şu garip halimiz?
Henüz Sokrates'ten, Aristoteles’ten, Shakspeare’den okuyoruz
düşünceyi; hangi çağa getirmişiz, ne ile?
Zir etmişiz yürekte, halt etmişiz, zehretmişiz ey halk!
Bir defa bulmuyor insan, iki kez düşünmeden
Sürmelisin üçüncüye bekletmeden bir daha
Kalbin ırmaklarını tutuştur diye söyletmeden
Ay üşür gözümün sularında bir sen üşür ve daha.
Ey gözü düşümde parlayan yıldızlar gibi uzak...
Bugün içimin her yerinde dolaşan
gönlümü ipe veren gidişin sel olmuş.
Bugün yine ölüyorum bata çıka, Ayy..
harabın selinde acılar yıl olmuş.
Dağ yamaçlarında aklıma sürgün
Gün; nefretime uzak, sevincime yasaklı
bir suçun idam'ıydı anladım ki geçen yılların sonunda
her şey olabildiği kadar iyi, hiç olmadığı kadar berbat
bir yolculukmuş bu çıktığım ölümün sehpasına.
Gün; sonların geçirdiği buhran, getirdiği boşlukları
canla doldurmakmış. Vuruldukça anladım, her yön cephe,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!