Uzun mesafeler gözetti
aklıma kusur.
Bir deli kan kuruttuk damarda
kara gün...
Vay, anam vay!
Çok şükür;
Kırık bir hatıranın müzesimidir bu yürek
Aşkı günden uzak karanlıkta bilerek
Yıldızlar kadar uzak ay kadar donuk
Hayaline yabancı bir taşmıydı bu yürek
Sende sevdan gibi gülsüz bir dikendin
Öyle; efeler gibi Teke dağı'nın
Dolanır yamaçlarını sanki bir ulu!
O ki kopup düşmüş Kaf dağının
Kudretli, yenilmez büyük Simurg'u.
Ben bilirim! Çekilen köşelere
Geceden saklı gölgelerin altında uyuyan
Hadi bir kerede bitirelim bütün hüzünleri
kıralım gururunu kalbin dövüşelim gerekirse
Kıralım her şeyi, yarına mutlu başlayalım.
bu ümide sokulan haini bulalım, o yabancıyı.
Tahtımı sarsan bu gölgeler neden düştü?
Ne hudutları var, uyulmuş!
Zir edilen üstünde açılır hendekler.
Her hücrede bir hane, bir yılın özeti,
Bir harap ki sorulmaz o ömre vakıf,
Bir hicr'in cefasıdır, kırışan çizgiler.
Sevinmek; çocukça bir eğlencedir.
Aslında
İçinde niyet yoktur hiç bir hareketin.
Sadece mutlu olabilmek,
Alabilmek o anlık heyecanları
Basit, lakin bir yetişkin ömrüne bedel
Öldü: bir tutam bakışın kof yüreğinde
sabırlara gömdü kalan, bu hicranını.
giden, peşin hükümlere verdi açıkça;
sattı ulan kendini! üçe beşe saydı.
Ne söz ile aşk, ne çok sevişme
Düştüğü zaman dirilmezmiş baş
iki iklim gibi gelmezmiş bir araya.
Öyle bir rezillik gördü gözlerimiz...
Öyle bir vahşet...
Ey!
Şu gelinlik göğü tecavüzle bitiren!
Ben, eksikliğini gördüğün her şeyde seni
içimin yarım nefeslerine perdeyi kapamış
göğsü yarılmış faylarda buldum; ya kırgın ya yaralı.
Hangi ara! Yaz bitmiş ve yaprakların dökük
ne zaman kış olmuş! Yüzün soluk, saçlarında kar
Ey göklerin ince eli, ay gibi karanlık mat gözü
Kulaksız başın zihin okuyan
atası evrimin, çekimsiz gövde!
İnsanlık uyandı, uyandı! ... Yakındır bulacak.
İnsanlık alacak tılsımlı yalanın masalsı gazını.
Ne ister dünyadan çekilmez gözünüz!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!