Mahmur sabahlara uyan kardelen ki günün ve aydınlığın ben olayım.
Ruhum hep bir yerlerde,
Gözlerim bir seni arar,
Harabe bir liman şimdilerde,
O eski adam akıllı sevdalar.
Sayfası sararmış, tozlu kapağı,
Ben toroslardan şehre inen sıcak rüzgar,
Geldiğim yerde de, gittiğim yerde de sevilmem,
Yine de vazgeçmem sevmekten,
Üstüne döküldüğüm köyü, ağaçları,
Arasından akıp geçtiğim Adana'yı,
Bahçeleri ve işçileri izlerim,
Gece ve yağmurlar bana hep,
Senin aşkını hatırlatır,
Soğuk ve nemli dudakların gibi,
Üşümüş o ellerin,
Sırtımda bulușur,
Ne zaman yağmur yağsa,
Dört mevsim sana döner bir anda,
Kulağımda çınlar kuş sesleri,
Kar havası kaplar içimi,
Yağmur kokar topraklarım,
Bir çiçek açar dalında,
En güzel yaprağın altında,
Asker ocağına düşüp bir aşkla,
Teskereyi yalnız görmek de varmış,
İçim ısınırken gece nöbette,
Güneşin altında donmak da varmış.
Kim derdi sevdanın hesabı olsun?
Çiçekler ekmem gönlüm bahçesine,
Așk mevsimi kurak, dersimi aldım,
Kanmam șefkatli elin sevmesine,
Nasırlı o elin tersini aldım.
Kursağımda taș oldu tüm sevdalar,
Ne güzel okuyor Ümit Besen,
"Alışmak sevmekten daha zor geliyor"
İşte en güzel alışkanlığım; Sen,
Şimdilerde yoksun.
Bu inan,
Her şeyden zor geliyor.
Elbet bir hayat kuracağım kendime,
Orta yerinde yalnız ben olacağım,
Sana da bir yer ayıracağım yine,
Küçük bir evde yaşayıp gideceğim,
O evde illa ki bir kedi beslerim,
gülüşünle başlamalı şiirler,
aşk ile mağrur bir gölge olmalı,
ama...
mecnunla bulmamalı Leyla'yı,
kalpler çürümeli son zerresine kadar,
neşe yerine hicran olmalı,
Yasaklı şarkılarımızı dinledim bugün,
Teninden ciğerine kadar batan insana,
Köz gibidir de dumanı yoktur onların,
Seni bana hatırlatır daima, beni sana.
Hatıralara battım biraz, yalnızca iki aya,
Sevdamız göklerde yüzerken biz yaya,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!