O ilk gün,
Sensiz uyandığım,
Zannediyorum ki gözlerim görmüyor,
Sokaklardaki insanlar,
Sen sandığım...
Neden ağladığımı bilmiyor,
Bakışlarını kaçırma benden,
İki gözün görmese bile,
Mesafeler olsa da uzak,
Bütün bunları kenara bırak,
Bana gönül gözünle bak.
Bir yay gibi gerilen bakışların,
Bilsen kaç oldu beni yakışların,
Ey Ahu! O sessiz yakarışların,
Kulağımda çınlar gece olunca.
Bir yanım canlı, diğeriyse ölü,
Günler geçiyor bak çiçeğim,
Bir an tepemde güneş,
Bir an ufukta uzuyor,
Bir bakmışsın tan ağarmış,
Bir bakmışsın gece,
Gözlerimi kapatınca,
Bu soğuk ve ıslak günlerin,
Kara bulutların ardında bekle beni,
Söz verdim sevdiğim, geleceğim,
Bana inan! Uzak değil Haziran,
Bekle beni ama hiç haberin olmasın,
Kapını çalacağım ellerimde kalbim,
Şimdi dönüp nereye baksam,
Her yerde sen varsın sanacağım,
Ne bileyim yürüyüşüm,
Şayet varsa gülüşüm,
Sigara içişim bile değişecek.
Bu yüzden gayret ediyorum,
Eskiden gülerdi bu mutsuz yüzüm,
Yerine yerleşti adi bir hüzün,
Tebessümle geçerdi her gündüzüm,
Şimdi mutluluğun adını unuttum.
Baktığım her yerde mutluluk; neşe,
O koca şehrin ışıkları,
Nöbet kulübesinden gördüğüm...
Yelek, miğfer, silah, mermileri,
Tam dört saatlik kördüğüm...
Ne bir adım attım yollarında,
Ne toz soludum sokaklarında,
Yine de ismi her anıldığında,
Bağrımda sızlar şehr-i Istanbul.
Bendeki ancak bir gönül yarası,
Sen geliyorsun üstüme,
Üşüdüğümde sana sarılıyorum,
Mutluyken sana gülümsüyor,
Üzülünce sana surat asıyorum,
Kızınca sana kızarıyor,
Seninle dinginleşiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!