Çıkınından çıkar hal, kahveye söz olmak için
Gözleri vardır ayrılıkların
Gözler yollarını, anıların
Yaşamak manifesto, yaşandı fiş ve yaşanmadı fatura
Geçmiş geçmişte kaldı, yaşamadıklarımızın faturasıdır umudumuz
Dil, din, ırk düşünce fark etmeksizin neyi fark ettik
Neydi bütün değerlerin üstünü çizip
Yerine yazdığımız zeka
Ben ismet özel değilim
Yaşamın için de ve ölümün kıyısında oturuyorum
İsimsizim, ölülerle şiirde
Öleceklerle de şairken konuşurum
Şiirle şairliğim arasın da yaralarım var
Her kafadan çıkan sesin sifonunu çekiyor, beklemek
Duyulmanın deryasinina dalıyor, göz göze bir yürek
Bir an önce duyulmak için bütün yürekler sağir
Neye ait oluyor, ölüm ve gerçek
Alelade bir aceleliktir, ayaklarımızin taşıdıği
Ve Bizi ayak da tutan şükrün hainiyiz
Yeni, yeni bir kibri, yenildikçe yeniye
Elendikçe, durulandıkça, korkusuzca bu kini mi
Nem alma edasıyla kimsesizliğimi şiirleri mi
Altını çizdiğim kelimelere gömsünler
Bir gün gözlerine bir mısram düşerse
İnsanın yarasıdır yürüdüğü yollar
Bir yaranın yürüyüşüdür, insanlar
Ben yolumu değiştiriyorum
Anlamasınlar.
Soymakla bulunmaz aitliğim nereye
Sıfırıncı denklemin eldesiyim
Bir gün gidiyorum
Sıfırıncı dereceden denklem de
Yalnız yok değilim sadece hiçim
Beklentiyi putlaştıran bir ideal
ideal çivilendiğim de, pasa küşmüştü dünya
Mücadeleye mıhlandığım da,üstüme örtülen kan ovasıydı, kadınlar ve enleri
Keskin sirke dibin de paslanırdı, puslu ölümlerin
Kimi seçse maskeli bir zamir, kimden gitse kaygıli bir sıfatdı bekleyen
Baltasını tebessümüyle bileylerdi
Zenginler, fakir edebiyatının kıyısın da fakirler
Gerçek üstü ruh, sahici yapı, eda, mösyö vs.ler
Gökyüzünü ilk zenginler gördü ve göstermek Kördü
Antik acılar sızar, sözden, sukuttan
Hissetmek mi öldü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!