Sevgi buluyordum o gözlerde
İlgi buluyordum o sözlerde
Oysa girememişim kalpten içeriye
Gözlerinde sözlerinde sahibi ben değilmişim
Seni arıyordum her demimde
her sabah şafak gibi aydınlanayım
beni görenlerle tebessüm ile selamlaşayım
her vakit bende yürekten güleyim
eller gibi bende sevip, sevileyim
bir güle benzemeyeyim
Ben hep sevgi aradım
Bazen kendi içimden
Bazen yar dediğimden
Rüzgar değmemiş limanlarda
Yağmur kokmamış topraklarda
sarardım yaprak gibi
düştüğüm yer güllerin dibi
az çekindim küçümsedim kendimi
rüzgar savurdu, güller kıskandı beni
umutları yitirdim, tesellim kalmadı
Ben istedim babası vermedi
yürekten sevdim söz yetmedi
acı çektim kâr etmedi
yine ben yandım eller bilmedi
ben istedim kader he demedi
Sen ölümü bilirmisin
yürekteki kanı gözyaşıyla silebilirmisin
gelirken ağlamış giderken ağlatmış
bir bedenle beraber gözyaşıda toğrağa saklanmış
sen bu toprağa çamur olmadan girebilirmisin
Eğer ki bilseydiniz hüznümü;
Beni bu kadar üzmez,
Ağlatmazdınız gözümü.
Yanaklarıma değen yaşı görseydiniz
Bir mendilde siz uzatırdınız bana
Eğer ki ellerimin üşüdüğünü hissetseydiniz
ah bir bilebilsen namazdaki nuru
gece gündüz suya koşardın
ah bir bilebilsen abdestteki huzuru
gece gündüz secdede ağlardın
Bir Camii avlusunda tutuldum aşka
Kalbimi verdim hiç çekinmeden
Daha ne verebilirdim başka
Yüzümü döndüm ona hiç beklemeden
Bir Camii avlusunda buldum kendimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!