Ahmet Yüksel Şanlıer Şiirleri - Şair Ahm ...

XX

Şu ben’ mi, yıllardır yolda yürüyen
Bir garip yolcuyum, hayat yolunda
Susuzluk açlık ne, bile bilmeden
Yol giden yolcuyum, dağın başında.

XX
Ben hayata küsmedim, hayat bana küstü
Çekmez oldu kahrımı
Ağır geldi her halde, benim kahrım.
Ne zaman yakalamaya çalışsam, hayatı kaçırdım elimden
Yaşatmadı şöyle bir kendini.

Bitmişim’ de, gücüm kalmamış artık.
Uzanıp’da, dinlenmek istiyorum.
İnsan bu kadar’ mı, güçsüz düşer.
Çoktandır hep, seraplar görüyorum.
İnsan hayattan, bu kadar’ mı bezer.
Uyuyup, uyanmamak istiyorum.

Ölüm ne genç dinler ne de yaşlıyı
Eder seni candan, vaktin gelmişse
Dur desen durmaz’ da, kırar kapıyı
Alır da götürür, cana sormadan.

xx

Bir gelen var uzaktan, geliyor bize doğru
Binmiş beyaz bir ata, kimdir bilmem bu gelen
Emir almış Allah’tan, atı var rengi doru

xx
Bir yaralı, kuş kondu yüreğime
Ürküp durmakta
Dokunsam, zarar vereceğim kendine

Yandım Allah yandım, boynum kıldan ince,
Yalvardım yakardım, gördüm sen çok yüce
İçimi okudun, kalbimi okudun,
Allah,Allah derken, aşk dolu her gece.

Hak yolunda giden senin yolcun oldum

Her yer yine sessiz, yapayalnız düşünürken,
Karşımda duran hûlya senin sevdalınım ben,
Üzgün ve de dalgın, sana sessizce bakarken,
Karşımda duran hûlya senin sevdalınım ben.

Mef’ûlü/ Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün

Budala demişler budala sana
Gözünü karartmış çıkmışsın yola

Ne güzel bir gün
Ne sıcak ne soğuk tam ortada
İnsanın alkıp oynayasım geliyor