İnsan yaşlanınca değişir
Çocuklaşır yetmişinden sonra
Ölüme yakın.
Merhamet dilenir gibi bakar olur yakınlarına yaşlanınca
Ey beni kendine, cezbeden dağlar,
Senin kıvrım, kıvrım, ne yolların var,
Gözlerime bakıp’ da, gel deme bana,
Gelmeme bir mani hastalığım var.
Bilirsin âşıktım, önceden sana,
Ömrümü verdiğim, ömür yolunda
İlkbahar yaz derken, geldi son bahar
Baş tacım ettiğim yazlar sonunda
İlkbahar yaz derken, geldi son bahar.
Yaprağı sararmış dallar misali
Ben kendimi yitirdim yarı yolda.
Zehir oldu, bütün yaşantım
Bulamadım kendimi, yağmur kar demeden aradım’ da
Ve
Kaldım bir çıkmazın ortasında.
Kendimi tanıyamaz oldum.
Ben kimim.
İki ayrı dünya var içimde
Birinden, ışık görünmekte her yer aydınlık
Severken ikimiz, birbirimizi,
Ayrıldık nedense, bizler sebepsiz.
Kanadımı kırdın, terk ettin beni,
Şimdi ben, nasıl yaşarım şu sensiz..
Yıllarca bir haber gelmedi senden
Aynı, babam gibi bakmaya başladım.
O' da benim gibi bakardı, son zamanlarında sigarasını içerken.
Dalgın bakardı, baktığı uzaklara
Düşünürdü.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!