Ahmet Süreyya Durna Şiirleri - Şair Ahme ...

Açık söylüyorum iyice dinle;
Hak’tan büyük dileğimsin, böyle bil!
Ölünceye kadar aşkım seninle
Baş tacımsın, teleğimsin, böyle bil!
***
Anla! Umudumsun çıkmadık canda;

İnsanlıkta marifet “ben”liği önlemektir,
Salt maşeri vicdanın sesini dinlemektir.
Kalkmıyorsa insanlık, düştüğü yerden eğer;
Ruhuna “el-fâtiha! ”, çoktan ölmüş demektir.

1974 Konya

-Şair Eşrefe nazîre-

Ah! Öyle bîzarım ki güvenim yok bir ferde,
Bunu gözlemlerime dayanarak, diyorum.
Şöyle, insanoğlunun olmadığı bir yerde
Kimsesiz tek başıma, yaşamak istiyorum.

Bu insanlar, haklarına neden razı olmazlar?
Kanaat noktasında, neden karar kılmazlar?
Sonunda kaçınılmaz ölümü düşünerek,
Şu mezar taşlarından neden ibret almazlar?

1971 Konya

Ölüm nîmettir,
Can emânettir,
Veren alacak.
***
Hayırda,şerde,
Rûz-i mahşerde,

Dikenler arasında nâdide çiçek gibi,
Etrafa burcu burcu kokar, İmam Hatiplim.
Sıcak, susuz çöllerde, billur içecek gibi;
Kavrulan yüreklere akar, İmam Hatiplim.
***
En gizemli renklerin; al, yeşil, moru onda,

Neyi paylaşamıyoruz,neyi?
Şu üç günlük kahır dolu dünyada!
Taşı mı,toprağı mı,
Petrol kuyularını mı?
Ayı mı,güneşi mi,ufuklarımı,
Yada;

İşi oluruna bıraktım tümden
Isrardan inattan vazgeçtim gayrı
Uçacağım derken, döndüm ölümden
Tılsımlı kanattan vazgeçtim gayrı

Asırlık ozanın kırık sazıyım

Közü kucağıma deştim,
Mangal gibi yanıyorum.
Azgın devlerle güreştim,
Yendiğimi sanıyorum.
***
Zabtettim güneşi,ayı,

Ahmaklardan akıl alma Mehmedim! .
Elin davulunu çalma Mehmedim! .
Atılgan,yürekli adam ol,adam;
Bostan korkuluğu olma Mehmedim! .