Ahmet Hani Şiirleri - Şair Ahmet Hani

Şehrin kapılarında
Tozlu duvarlarında
Ölüm işaretleri var
kan, kan
Çatılardan damlıyor
Ölüm kurşunları

Onun kalbini kırma
Onun kalbi camdan değil
Onun kalbi solmuş bir dal değil
rüzgarda oynayan bir karahindiba değil
Onun kalbi senin için en güvenli yer
Sen onun kalbinde yaşıyorsun

sözüm qemli ,gözüm yaşlı , özüm qem ,
cehennemdir, qefesdir, dardı alem.
oran yoxdur bu bazarda baxın bir ,
neden aldandı buğdayla o Adəm ؟

_______

Kafeste bir muhabbet kuşum var
Ortak bir acımız var
İkimiz de kafeslerdeyiz
o bir demir kafesin içindedir
Ve ben dünya denen bir kafesteyim
üzgün olduğunda

Ezizim qelbim içre qemli dağ var
menim qarşımda çoxlu qarlı dağ var .

budaqlar qol buyun yarpaqsiz amma
üzülmüş qelbi ,yanmış , dağlı bağ var .

Dünyanın dar sokaklarından birinde
Küçük bir evde
Gökyüzünün mavi olmadığı çatının altında
Kara bulutlarla dolu gökyüzünün altında
Kara bulutlar ki Yağmur getirmiyorlar
Kayıp olan

sahilde
Kırık bir teknenin parçaları
Kumların üzerine düşüp.

Hava güneşli
Kemik yakan rüzgar esiyor

Gün batımında güneş
Sarıya döndü.

Sonbahar üzücü .

Rüzgar ağacın yapraklarını savuruyor,

Qaranlıq biləcək özü qanacaq ,
Ulduzlu gecələr ,çıraq yanacaq ,
Darıxma yer üzü işiklanacaq ,
Bir gün bir önəmli xəbər gələcək ,
Qaranlıq gedəcək , səhər gələcək .

senin siyah gözlerinden
Hüzün akıyor
Ağrı filizleniyor
Ve sen dünya tarlasından
yalnızca üzüntü biçersin...