Ayrılık ölmek gibidir aslında
Bilmezsin ne zaman başına geleceğini...
An olur hissedersin de
Bilmezsin ne kadar zor geleceğini...
Bazen bir söz ayırır,
Bazen bir çift göz
Sen hayatımda kara bulutlarla kaybolan
Kaybolan bulutlarla var olan bir yıldızsın
Doyamam seyretmeye seni asırlar boyu
Yokluğunda bile atamam ben bu duyguyu
Dar geçitlerden geçer, çabalarım nafile
Cevabından emin olmasam da
Doğruyu bulmak için sorarım
Sözlerin ruhumu acıtsa da
Gözlerinde teselli bulurum
Varsın yansın yüreğim bir daha
Bana seni bağlayan bir şey söyle
Sesinden ve sessizliğinden başka
Aşktan ya da susuzluğumdan başka
Bana seni anlatan bir şey söyle
Sensiz de yaşayabiliyorsam aşk nerede
Nerede o sessiz bakışlarımız
Başını omzuma yasladığın geceler
Ve denize karşı söylediğimiz
O derin nağmeler nerede
Anlamaya çalışma artık beni,
Nasıl olsa ben de seni anlamıyorum.
Anlamsız boşluklarla doluyum yine;
Gündüzüm, gecem hep aynı...
Sana git diyeceğim,
Hergün bir öncekinden daha kararlı bir biçimde
Sana büyütüyorum özlemlerimi
Yok sayıyorum her defasında
Üzerime yığılan dertleri
Bekliyorum geleceğin günü
Bekliyorum seni
Karamsarlık dehlizindedir düşünceler
Ne tutunacak bir dalım var ne de sabrım
Hep dar geçitlerde sendeler yorgun aşkım
Tam yakalamışken huzuru dert nükseder
İnkar edemem şu gerçeği
Ne iyi günümde varsın,
Ne de kötü günümde...
Hayatın bu çıkmaz sokağında
Hep geri dönüşüm oldun benim
Yollarsa hep dardı aslında
Bir yanda geç kalmışlığın pişmanlığı
Bir yanda senden uzak kalacak olmanın hüznü
Aşk; tarifsiz duyguların dünyayı unutturan tadı...
Uçsuz bucaksız bir denizin ortasında
Sevdiğim diye haykıran bir bedenin içindeyim
Naçar kalmışım ey deli gönül, sensizlikle boğma beni...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!