Ne gitsen diyebildin ne de kalsan biraz,
Sessizlik bile daha zordu ayrılıktan
Ellerin yüreğime dokunsaydı biraz,
Ne dert olurdu yalnızlık ne de şu hicran
Ne bir yağmur bekledim senden ne de rüzgar,
Yalnız ellerim değil üşümekte olan
Aşka susayan,
Durduraksız kanayan
Yüreğim değil gülüşünü bekleyen
Büsbütün varoluşum...
Değmez şu dünyaya aldanmaya,
Değmez ağlamaya...
Gülün dikeni bu,
Elbet batacaktır ya,
Elbet acıtacaktır...
Aldırma gönül,
Hiç durmasa da zaman, dur derim ben inatla
Aşka sitem ederim attığım her adımda
Yine de sönmez ateş, gözyaşım damla damla
Hiç bitmese de keder, sabır dimdik ayakta
Yaşanacak bir aşk varsa eğer
Sendedir gönlümün anahtarı
Sendedir sevgimin pınarları
Akacak bir tek yer varsa eğer
Tutunacak bir dal varsa eğer
Senden öte sensizliğinleyim
Ayrılıktan kalma öfkeleri çoktan bırakmışım
Geçip gittiğim tozlu yollarda.
Aldanmışım, bir damla su için bin yol yürümüşüm
Yorulmuşum, seni kendime yâr bilmişim
Aslında en çok ben aldatılmışım...
Bu şehir sana benziyor artık
Ve bu terkedilmiş konaklar
Yalnız kalmış ağaçlar
Kurumuş güller
Hepsi ama hepsi seni hatırlatıyor bana
Hadi git artık
Arkana bile bakmadan
Elveda bile demeden
Çek git buralardan
Senin varlığın zaten bir ölüm
Senin yokluğun ne gelir ki
Dar geliyor bana yaşamak
Kabıma sığamam taşarım
Gün gelecektir biliyorum
Güneş yarınlara doğacak..
Ben sensizliği bilmezdim güzelim
Hasretin yakama yapışınca bir alacaklı gibi
Anladım seni alan günlerin ihanetini
Düşlüyorum her sabah yanında uyanmayı
Gözlerine doya doya bakmayı senle konuşurken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!