Agardı Berf İle Yir Çemende Şiiri - Fuzuli

Agardı berf île yir yir çemende cism-i nihâl
Niteki penbe-i dâg ile sîne-i abdâl

Zemîne bâd-ı hevâdan çok akçe düşdi yine
Pür itdi dâmen-i sahrâyı toldı ceyb-i cibâl

Meger ki hokka-i çarhuñ zamâne harrâtı
Döker tırâşesini kûh u deste berf-misâl

Zemîne dâmen-i ebr ile saçdı sîmi felek
Bu hâleti göricek mâ’ il oldı tâze nihâl

Bu fasl içinde şu kim sabrı kaldı ser-mâye
Olur nihâl-i çemen gibi gark-ı mâl u menâl

Cihânı berf ile yah tutdı kış kıyâmetdür
Aceb mi yir yüzine çıksa hep defâ’ in-i mâl

Pür oldı şâhları üzre yahdan âyineler
Garîb sûrete girdi bu fasl içinde gazâl

Meger ki ‘ âlem-i ‘ ulvîde nev-bahâr oldı
Döker şükûfe-i bâdâmı sahn-ı bâga şimâl

Sevâhil-i çemene çıkdı genc-i bâd-âverd
Yöneldi husrev-i nev-rûza devlet ü ikbal

Döşendi berf ser-â-pây sahn-ı sahrâya
Agardı rûy-ı zemîn sanki tahta-i remmâl

Nişân-ı pây-ı vuhûş u tuyûr sahrâda
Çizildi rîk-i sefîd üzre gûyiyâ eşkâl

Beyâz düşdi hele şekl-i tâli’ -i eyyâm
Misâl-i çihre-i baht-ı edîb-i ferruh-fâl

Ser-i efâzıl-ı âfâk müftî-i ‘ âlem
Sipihr-i fazl u kemâl âfitâb-ı câh u celâl

İmâm-ı saff-ı efâzıl emîr-i hayl-i kirâm
Emîn-i dîn ü düvel hvâce-i huceste-hısâl

Ebû Hanîfe-i sânî Ebu’ s-su’ ûd ol kim
Fezâ’ il içre efâzıl olupdur aña ‘ ıyâl

O kim yazılmış ezel tâk-ı bârgâhında
Melâz u melce’ -i erbâb-ı fazl u ehl-i kemâl

Şu deñlü şân-ı şerîfinde var anuñ ‘ azamet
Ki kendüsin yitürür meclisine gelse celâl

Durûb-ı tîg-i havâdisden özge bulmadılar
Şolar ki kendülerin aña tutdılar emsâl

Nücûm içinde Süreyyâ terâzû ile yürür
Ki sâdır olmaya eyyâm-ı devletinde vebâl

Kemîne-bende-i dîrînenem hudâvendâ
Bu bende cânibini lutfuñ itmesün ihmâl

Ma’ ârif ehline kapundañ irişür ma’ rûf
Fezâ’ il ehline tapuñdan irişür efzâl

Kerîm özüñle mükerrem cihânda lutf u kerem
Şerîf aduñla müşerref kabâle-i ikbâl

Arûs-ı dehre senâñı benem kılâde kılan
Güher edâ-yı girân-mâye rişte ince hayâl

Selâset-i kelimâtum safâ-yı eş’ ârum
Akar su gibi kılupdur kulûbı hep meyyâl

Terâne eylese bülbül çemende güftârum
Gelüp öñinde zemîn-bûs iderdi âb-ı zülâl

Velîkin âyine-i tab’ -ı safvet-âyînüñ
Bu rûzgârda var sûretinde gerd-i melâl

Fezâ-yı fakr u felâketde savlecân-ı kazâ
Getürdi gûy-sıfat döne döne başuma hâl

Hemîşe nergis-i ikbâl u baht hvâb-âlûd
Hemîşe turra-i tâli’ müşevveşü’ l-ahvâl

Nigîn-i baht u sivâr-ı sa’ âdet elde degül
Ayakda kodı zamâne niteki zer halhâl

Hezâr-bâr belâ pûtesinde kâl oldum
Henûz âteş-i mihnetde yok halâsa mecâl

Du’ â-yı devletine kıl ‘ azîmet ey Bâkî
Murâd neydügi ma’ lûm zâhir oldı me’ âl

Hemîşe tâ kıla keff-i direm-feşân-ı sabâ
Şitâda dâmen-i kühsâr u deşti mâl-â-mâl

Eyâdi-i keremüñ berr ü bahre şâmil ola
Niteki eyleye her cânibe şümûl-i şimâl

Cihân musahhar-ı fermân ola murâdâtuñ
Müyesser eyleye dâ’ im Müyessirü’ l-a’ mâl