Afet Kırat Şiirleri - Şair Afet Kırat

--Ne fark eder Niğde’de Amasya’da doğmuşum
--Hepsi vatan parçası ölmüş ya da doğmuşum
Düşlerimin düştüğü bir mekânda doğmuşum
Doğu kuzey ve güney her bir yanda doğmuşum.
--Gül güler bülbül şakır, çakır denizler mutlu
--Nehir coşkuyla akar, bakır taşta umutlu

Selam verdin ıraktan damla taştı bardaktan
Öpmedim mi yanaktan kirlettin kaçtın aktan
Yetiştirdik yapraktan korkmadın mı hiç Hak’tan
Bu vefasızlık niye ne istedin vermedim.

Hep el ele vermiştik mutluluğa ermiştik

Nerden bileceksiniz bir şehrin koğuşunda
Yapayalnız kalmanın ne demek olduğunu
Ümit yeşerdiğini şiirin doğuşunda
Tedirgin çiçeklerin birden kaybolduğunu…

Nerden bileceksiniz ışıksız bir odada

Nerede akşamların huzur veren batışı
Sarmaşık çiçeğinin büzüşerek yatışı
Saçımda dolaşması serin rüzgâr elinin
Titremesi sonunda değdiği her telinin
Nerede sevgi açan masum çiçekler hani
Kim kopardı dalından asıl gerçekler hani?

Gözlerimde kördüğüm olan zamanı içtim
Kirli düşün saçını ana sütü yıkarmış
Patnos’ta bir duvarda saman yemiş kerpiçtim
Anaları gülünün ayrılışı yıkarmış.
Neredesin ak gülüm neredesin sümbülüm?
Özleminin tespihi dağılıyor içimde

Yüzümün zümrüdüyle yaş doluyor her çizik
Dans ederdi her zaman şimdi hislerim ezik
Nabzımı attırmıyor takılınca bilezik
Ben terörist değilim neden görüldü reva
Yeminlerle ant içsem olur mu acep deva.

Nasıl oyun yazılmış kaderin defterinde
Gişe rekoru kırdı gözü badem bal oğlum.
Kurtulmanı dilerim acıların derinde
Seni üzen tüm diller oluversin lal oğlum.

Kahkahalar içinde geçip gitsin her günün

Örgülü kafeslerde bir şehrin köşesinde
Çile mi taşıyorsun esaret şişesinde

Hangi dua kurtarır söylesene be şair
Hangi şiir kurtarır hür güvercine dair?

Hayal, tefekkür, rüya ve sonrası kâbuslar
Özgürlüğü susturan kapalı cam fanuslar
Gürültülü gün içi yapayalnız geceler
Hürriyet şarkısını fısıltıyla heceler
Hayalet gibi gizli bitmeyen düşünceler.
Silin şu yüzümdeki yorgunluk çizgisini

maaşımı alınca gittim hemen pazara
uğratmadan cüzdanı kem gözlüye nazara
borçları düşünerek vazgeçmeden kazara
ne çare ki kendimi zengin vatandaş sandım
dolaştım tezgahları varlığımdan utandım