Afet Kırat Şiirleri - Şair Afet Kırat

Bigünah dudağından manzum türküler akan
Gelip geçen yolcunun suskun diline bakan
Damlayan mısralarla bastığında hafakan
Yüreği ferahlatan ihtiraslı pınarım.

Susayan gönüllere dağıtırım serinlik

Erken bayram etme gafil
Düşenler de kalkar bir gün
Yalancıya olma kefil
Tutar seni yakar bir gün.

Ne söyledi anan baban

Gün gelir güneş doğar insan yaşar aşkı da
Mutluluk da yakındır inanmalı her adam
Huzur ile doğmalı kulübesi köşkü de
Yenilmek olmaz asla bulunmalı yol yordam

Hayale oynamıştık yine gerçek kazandı
Yeşil çuha üstünde bütün anteler yandı
Dumura mı uğradık al mendiller ıslandı
Şıra yapmak imkânsız tevekler de çürüdü
Köklerinden yapışıp verem otu bürüdü.
Ağlamaya gerek yok her şey güzel olacak

Doksan üç yaşındayım burası benim evim
Yatalak hasta gibi atamazlar kapıya
Güç kuvvet sahibiyim her an haykıran devim
Yıkılmak nedir bilmem baksınlar alt yapıya.

Kanla yoğruldu harcım, şehit kemiği taşım

Rüya gibi bir bahçe sözcükler çiçeklerim
Güç kuvvet versin diye imgeleri eklerim
Sularım gözlerimle açsın diye beklerim
Kanadını açarak kalemlere konarken
Ateşleri söndürür alevlenip yanarken.

Temiz suyla karmıştı topraktı ilk mayası
Kızıl sırla sarmıştı ustasının ayası
---Dokunmak istemezdi taşlardan çok korkardı
---Tak demişti canına bir gün kükredi esti
---Muhtaçtı akan suya kalkıp pınara vardı
---Kana kana su içti taştan ürkmedi testi.

Bakın şu edepsize hele bakın densize
Rotasını şaşırmış yol alan dümensize
Diyormuş; hak adalet savcı hâkim bana kul
Sanatçıymış doğuştan gerekmiyormuş okul.
Yargıç olsun vezirim bir mahkeme kurulsun
İrademdir bilinsin tez kellesi vurulsun!

Ar karası değil ki alnına düşen leke
Ne için utanasın neden boşa yanasın
An karası silinir elbette çeke çeke
Beklemek zorundasın sabaha uyanasın.

Kadın üzülme sakın eğme yere başını

Noktalar dokuyorum küfürbaz notalara
Mehtabın uyuttuğu denize atıyorum
Feraset bağlıyorum iğneli oltalara
Belki yetmez diyerek utanma katıyorum.
Kelimeler içinde mutlaka şiir yok da
Birisini bitirdim işte sana bir nokta.